จากไปนาน
กลับมาแล้วแก้วตาลุงป้าครับ
จากหายลับนับปีฤดีหมอง
เพราะงานยุ่งมุ่งเรียนเพียรประคอง
ที่นั่งจ้องกองสมุดสุดอาลัย
พองานนั้นบรรเทาเลยเข้าสู่
บ้านเรือนอู่ชูรจน์พจน์ไสว
บัณฑิตจักทักทายละอายใจ
ที่จากไปไม่กล่าวข่าวบอกลา
ไม่ลืมหรอกตรอกกลอนเคยสอนให้
เด็กคนนี้ที่ไร้ไกลภาษา
ไม่เคยแต่งแข่งบทรจนา
เขียนกลอนเป็นเห็นค่าภาษาไทย
จึงจารคำนำออกมาบอกกล่าว
ถึงพี่สาวขาวหมวยคนสวยใส
ถึงพี่ชายชาติกวีจักชี้ไป
บัณฑิตให้คำชัด "สวัสดี"
บัณฑิตเมืองสิงห์
กลับมาแล้วแก้วตาลุงป้าครับ
จากหายลับนับปีฤดีหมอง
เพราะงานยุ่งมุ่งเรียนเพียรประคอง
ที่นั่งจ้องกองสมุดสุดอาลัย
พองานนั้นบรรเทาเลยเข้าสู่
บ้านเรือนอู่ชูรจน์พจน์ไสว
บัณฑิตจักทักทายละอายใจ
ที่จากไปไม่กล่าวข่าวบอกลา
ไม่ลืมหรอกตรอกกลอนเคยสอนให้
เด็กคนนี้ที่ไร้ไกลภาษา
ไม่เคยแต่งแข่งบทรจนา
เขียนกลอนเป็นเห็นค่าภาษาไทย
จึงจารคำนำออกมาบอกกล่าว
ถึงพี่สาวขาวหมวยคนสวยใส
ถึงพี่ชายชาติกวีจักชี้ไป
บัณฑิตให้คำชัด "สวัสดี"
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
