เจ้าวิหคตกไพรไร้คนช่วย
เกือบต้องม้วยชีวาคราใกล้สาง
ปีกที่ล้ามาเปียกเสียงเรียกพราง
สุดอ้างว้างขาดพ่อแม่มาแลดู
จะคืนคอนอ่อนล้าแสนสาหัส
กลัวมดกัดแมลงกินดิ้นรนอยู่
แม่พ่อมาพาเจ้าเข้าคบคู
เจ้าจึงรู้ไออุ่นที่คุ้นเคย
หากปีกกล้าขาแข็งแรงบินคล่อง
เจ้าโผผินบินขึ้นล่องลองโฉบเสย
หากปีกกล้าถลาลมสมใจเชย
เจ้าบินเลยจากรังหวังสร้างเรือน
ห่างจากคอนก่อนเก่าเข้าสู้ป่า
หวังชีวาอยู่ไปให้มีเพื่อน
พบแหล่งใหม่ให้จิตคิดคอยเตือน
มันไม่เหมือนคอนเก่าเจ้าจงตรอง
ให้ระวังยังคู่ผู้ใกล้ชิด
ให้ผูกจิตไมตรีมีให้คล่อง
เห็นแก่ตัวทิ้งไปใครเขามอง
เจ้าจะต้องสรรสร้างแต่ทางดี
หากเจ้าให้ความรัก รักกลับหา
หากเจ้าพาโหดให้โหดไม่หนี
เจ้าจงใช้ปัญญาทุกนาที
อย่าได้มีประมาท อาจม้วยมรณ์
สล่าผิน