ฉันรักเขาผู้เดียวหมายเกี่ยวข้อง
เธอร่ำร้องออกไป ก็ไร้ผล
เขาสวยสด งดงาม เมื่อยามยล
บันดาลดล ฉันให้ ใฝ่ปรนเปรอ
สำหรับเธอ หมดแล้ว สิ้นแววรัก
ไม่ต้องทัก โผล่หน้า มาเสนอ
ฉันเบื่อแล้ว แก้วใจ ไม่อยากเจอ
ยามปรนเปรอ หายหด หมดอารมณ์
อย่าหาว่า หลายใจ หลีไปทั่ว
ใช่อยากมั่ว เรื่อยไป ใฝ่เสพสม
เราเข้ากัน ไม่ได้ คล้ายเรือจม
ด้วยเขานม,เนื้อ,ไข่, ใครก็เอา
ขอโทษด้วยนะที่ฉันเลือกเขา ไม่ได้เลือกเธอ...(ก็เขาอึ่มกว่า..)
เธอร่ำร้องออกไป ก็ไร้ผล
เขาสวยสด งดงาม เมื่อยามยล
บันดาลดล ฉันให้ ใฝ่ปรนเปรอ
สำหรับเธอ หมดแล้ว สิ้นแววรัก
ไม่ต้องทัก โผล่หน้า มาเสนอ
ฉันเบื่อแล้ว แก้วใจ ไม่อยากเจอ
ยามปรนเปรอ หายหด หมดอารมณ์
อย่าหาว่า หลายใจ หลีไปทั่ว
ใช่อยากมั่ว เรื่อยไป ใฝ่เสพสม
เราเข้ากัน ไม่ได้ คล้ายเรือจม
ด้วยเขานม,เนื้อ,ไข่, ใครก็เอา
ขอโทษด้วยนะที่ฉันเลือกเขา ไม่ได้เลือกเธอ...(ก็เขาอึ่มกว่า..)
ฉันเข้าใจ ในความงาม ที่ตรงนั้น
ที่พี่หมั่น หมายปอง ยามใจเหงา
สิ่งตรงนั่น เป็นของลวง ให้มั่วเมา
ถ้ามีเหมา ว่าจะเอา ก็เชิญเลย
จากหัวใจ รักนี้ ที่เป็นห่วง
พี่คงติด ถึงบ่วงกรรม สุดเฉลย
ว่าพี่หวัง ได้เรียมมา เพียงชิดเชย
หวังเพียงเกย กายา ไร้ความดี
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
