เหมือนพาสม ลมจะไป ไฟจะมา
อนิจจาร้อนรุมกลุ้มจริงหนอ
โรคขาดยาอาการหวานไม่พอ
จะเรียกหมอ..ดูกระไร..ยังไงนา
ดูหงุดหงิดงุ่นงัดสะบัดสะบิ้ง
กะหนุงกะหนิงกะลิงกะล่อกะทอกะถา
กะฟัดกะเฟียดกะเดียดกะเดากะเอากะทา
กะอ้อนกะหาพิรี้พิไร..จะได้จะดี
เธออยากให้ทุกอย่างอย่าห่างหด
จะรันทดระทมตรมฉวี
หากเหือดหายแห้งเหี่ยวเปลี่ยวนารี
ไหนจะมีสุขได้หากหมายเมิน
แม้กระทู้อยู่เฉยยังเสยแซะ
มาค่อนแคะแกะเกาะเคาะขัดเขิน
ไม่ถูกใจอนงค์นาถทั้งขาดเกิน
เธอก็เดินตูดปอด..ยอดหน้างอ
ก็รู้นะ ตามวัย ใจของหญิง
ไม่อยู่นิ่งหน้าเห็นเช่นตะขอ
คอยเกาะเกี่ยวเหนี่ยวรั้งตั้งใจรอ
ใครไหนหนอ...ยังไหว..ตามใจนาง..
อนิจจาร้อนรุมกลุ้มจริงหนอ
โรคขาดยาอาการหวานไม่พอ
จะเรียกหมอ..ดูกระไร..ยังไงนา
ดูหงุดหงิดงุ่นงัดสะบัดสะบิ้ง
กะหนุงกะหนิงกะลิงกะล่อกะทอกะถา
กะฟัดกะเฟียดกะเดียดกะเดากะเอากะทา
กะอ้อนกะหาพิรี้พิไร..จะได้จะดี
เธออยากให้ทุกอย่างอย่าห่างหด
จะรันทดระทมตรมฉวี
หากเหือดหายแห้งเหี่ยวเปลี่ยวนารี
ไหนจะมีสุขได้หากหมายเมิน
แม้กระทู้อยู่เฉยยังเสยแซะ
มาค่อนแคะแกะเกาะเคาะขัดเขิน
ไม่ถูกใจอนงค์นาถทั้งขาดเกิน
เธอก็เดินตูดปอด..ยอดหน้างอ
ก็รู้นะ ตามวัย ใจของหญิง
ไม่อยู่นิ่งหน้าเห็นเช่นตะขอ
คอยเกาะเกี่ยวเหนี่ยวรั้งตั้งใจรอ
ใครไหนหนอ...ยังไหว..ตามใจนาง..
"บ้านริมโขง"
ยกให้เป็น "คู่ปรับ" ระดับชาติ
คู่พิฆาตเจอหน้า..นัยน์ตาขวาง
เบรคเราได้ทุกกระทู้ ที่ปูทาง
มีกลอนวางต่อว่า ทุกท่าที
เหมือนจะมีแอบแฝงด้วยแรงรัก
หรือคึกคักจับจ้องเกินน้องพี่
เฝ้าแอบสอนกลอนซึ้งไม่พึงมี
ห่วงหรือหวงจ๊ะคนดี..เลยยียวน
น้องตามซุ่มดุ่มดูจึงรู้ว่า
พี่ตามล่าแผลงศรด้วยกลอนสวน
กับนารีที่หมายท้ายขบวน
แอบรัญจวนชวนจิต..จนติดใจ
เขียนหวานซึ้งถึงขนาดมิอาจเอื้อม
ดั่งน้ำเชื่อมลอยแก้ววาวแววใส
หอมตลบอบอวล..เป็นนวลใย
เขียนกับใคร?แต่กับน้องไม่คล้องเลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
