ในคืนเหงา

๐หากฉันนี้ยังคงมีความหมาย
ข้างข้างกายก็คงมีเธออยู่
และวันนี้ที่ฉันนั้นรับรู้
คือยืนอยู่เดียวดายในอาดูร
๐เงียบจนเหงาหนาวเหน็บเจ็บจนร้าว
หลากเรื่องราวรักเราเหลือเป็นศูนย์
ยิ่งค่ำคืนกล้ำกลืนทวีคูณ
เพราะว่าบุญถูกสาปด้วยบาปบัง
๐แหงนมองฟ้าดาราอยู่เป็นร้อย
ดั่งเรียงร้อยถ้อยคำภาษาขลัง
เป็นกวีที่ร้างลางรักพัง
และกลบฝังในหัวใจให้อาวรณ์
๐ข้างกายมีเพียงเงาอยู่เป็นเพื่อน
คอยย้ำเตือนความเศร้าไม่เบาถอน
อยากข่มตาหลับใจให้เข้านอน
แต่ก็ร้อนรำพึงถึงเพียงเธอ
๐อนิจจาถ้าเสียสติสิ้น
ในชีวินใบ้บ้าละเมอเพ้อ
บอดนัยตาหูดับเสียงพร่าเบลอ
คงจะเจอสุขบ้างเพียงบางเบา
๐แต่เสียดายที่ฉันระลึกรู้
จึงต้องอยู่ซมเซาอย่างเหงาเหงา
และน้ำตากับอดีตคำว่าเรา
ที่มีเขาและเธอได้ใช้แทน
๐เข้าใจแล้วความหมายของฉันนี้
ทั้งร้ายดีสุขเศร้าอาลัยแสน
เกลียดสุดเกลียดร่ำไห้หทัยแค้น
แต่ก็แสนดีใจที่จากลา
๐ยินดีด้วยคนดีที่มีสุข
ไร้ความทุกข์บนทางเสน่หา
เห็นเขานั้นรักเธอปานแก้วตา
ก็รู้ว่าฉันคงต้องห่างไกล
๐แต่แค้นนักอยากฆ่าเสียให้สิ้น
โอ้ยุพินวันเก่าเก่าเราอยู่ไหน
ที่ผ่านมากานดาทำทำไม
เพราะอะไรรักแล้วจึงร่ำลา
๐เย็นยะเยือกเยียบใจหทัยร้าว
เหงาเหงาหนาวหฤทัยเป็นหนักหนา
เคยบอกรักกลับกลายเป็นบอกลา
อนิจจาค่ำนี้จึงเดียวดาย

สิตางศุ์
๐๗๐๙๒๕๕๔