ความรู้สึกอย่างหนึ่งดึงยื้อยุด
ในที่สุดความรักก็หักเห
มิใช่เธอเปลี่ยนง่ายใจรวนเร
คือเสน่ห์อีกอย่างช่างน่ารัก
วิถีทางเป็นไปไม่อาจกั้น
เธอเป็นคนสำคัญที่รู้จัก
การเข้าใจกันได้ไม่ง่ายนัก
ไยชอบผลักไสไล่ใจตัวเอง
ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งสิ่งเคยให้
แต่เจ็บใจสังคมมันข่มเหง
จะเอ่ยปากอีกครั้งยังต้องเกรง
เหมือนฟังเพลงลาพร่ำจำจำนน
สายลมพัดผ่านฟ้ามาลิบลิ่ว
ใบไม้ปลิวโปรยปรายดังสายฝน
เหมือนรักปลิวลิ่วหายในบัดดล
หรือลมบนพัดให้เราไกลเกิน
เธอสร้างทานบารมีมากี่ครั้ง
ก็ความหลังผ่านมาอย่าได้เขิน
เป็นความสุขทางใจให้กล้าเดิน
หวังเผชิญกล้ารับกับความจริง
เธอเข้าใจผิดเลยที่เอ่ยอ้าง
ทุกทุกอย่างตัดยากลำบากยิ่ง
ใจห้ามใจใจห่วงใจท้วงติง
ทุกทุกสิ่งคอยหวังครั้งสุดท้าย
ดาว อาชาไนย
ในที่สุดความรักก็หักเห
มิใช่เธอเปลี่ยนง่ายใจรวนเร
คือเสน่ห์อีกอย่างช่างน่ารัก
วิถีทางเป็นไปไม่อาจกั้น
เธอเป็นคนสำคัญที่รู้จัก
การเข้าใจกันได้ไม่ง่ายนัก
ไยชอบผลักไสไล่ใจตัวเอง
ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งสิ่งเคยให้
แต่เจ็บใจสังคมมันข่มเหง
จะเอ่ยปากอีกครั้งยังต้องเกรง
เหมือนฟังเพลงลาพร่ำจำจำนน
สายลมพัดผ่านฟ้ามาลิบลิ่ว
ใบไม้ปลิวโปรยปรายดังสายฝน
เหมือนรักปลิวลิ่วหายในบัดดล
หรือลมบนพัดให้เราไกลเกิน
เธอสร้างทานบารมีมากี่ครั้ง
ก็ความหลังผ่านมาอย่าได้เขิน
เป็นความสุขทางใจให้กล้าเดิน
หวังเผชิญกล้ารับกับความจริง
เธอเข้าใจผิดเลยที่เอ่ยอ้าง
ทุกทุกอย่างตัดยากลำบากยิ่ง
ใจห้ามใจใจห่วงใจท้วงติง
ทุกทุกสิ่งคอยหวังครั้งสุดท้าย
ดาว อาชาไนย