เพียงแค่คนเดินดินดูไร้ค่า
เพราะเธอสูงเทียมฟ้าเกินเอื้อมถึง
เพียงแค่คนธรรมดาแค่คนหนึ่ง
อาจไม่ซึ้งคำหวานที่ให้ไป
คำพื้นพื้นบอกไปคงไม่หวาน
สู้น้ำตาลชุ่มลิ้นชวนหวั่นไหว
ฉันมันแค่นี้มีเพียงแค่หัวใจ
ที่มอบให้และไม่คิดจะเอาคืน
รู้ดีเราต่างกันมาแค่ไหน
เธอไกลมากเท่าไหร่ใจยังฝืน
ขอเธอจงอยู่ตรงนั้นที่เคยยืน
สูงเกินพื้นฉันจะก้าวไปหาเธอ
แม้เธอเป็นก้อนเมฆงามลอยบนฟ้า
ฉันเป็นเพียงดอกหญ้าคอยชะเง้อ
จะลอยตามกระแสลมเพื่อไปเจอ
คงไม่เพ้อมากไป...ใจยังรอ
with love"
ยังรออยู่ ณ ตรงนี้ ที่เคยยืน
เธอชื่นมื่น อารมณ์รื่น อยู่ใช่ไหม
หากเราต่าง ฟ้ากับดิน ช่างประไร
แต่หัวใจ เราใกล้กัน ก็เพียงพอ
หทัยกาญจน์
เธอชื่นมื่น อารมณ์รื่น อยู่ใช่ไหม
หากเราต่าง ฟ้ากับดิน ช่างประไร
แต่หัวใจ เราใกล้กัน ก็เพียงพอ
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
