จะว่าไปแม่ยายเราใช่ย่อย
มิหย่อนคล้อยย้อยยานตามกาลผัน
ทั้งทรวดทรงองค์เอวไม่เลวเหมือนกัน
ยามกลัดมันโหยหื่นยืนมองเพลิน (ตามเจตน์หนุ่มบอม)
ด้วยท่านก็แม่เราที่เคารพ
จำสงบข่มอกงกงกเงิ่นเงิ่น
สอดสายตาหาเมียแม่จำเริญ
พ่อตาเดินเหลือบแล แม๊!เกือบซวย
มาตอนไหนไม่เห็นให้สุ้มเสียง
ก้มมองเขียงช้อนวักตักข้าวสวย
เคี้ยวตุ้ยตุ้ยเต็มปากยากเสียมวย
แต่แทบม้วยหวุดหวิดข้าวติดคอ
โชคยังดีแม่ยายไหวตัวหยิบ
น้ำให้จิบแก้วหนึ่งก่อนถึงหมอ
บัดพ่อตาขำหัวจนตัวงอ
น้ำแช่ฟันปลอมหนอพ่อลืมทิ้ง
หันมองหน้าแม่ยายสายสวาท
ทั้งรักทั้งพยาบาทขาดรุ่งริ่ง
กลั้นอาเจียนเหียนรากโอ้ยากจริง
พรวดตรงดิ่งวิ่งฝ่าไปอาเจียน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
