อันตัวข้า เทวดา วราฤทธิ์
ผู้ศักดิ์สิทธิ์ ผึ่งผาย ดังหมายผล
ที่หยุดกลอน อ้อนกลับ ใช่อับจน
แต่เบื้องบน ฟ้าสวรรค์ มีบัญชา
กรมอุตุ เขาเตือน น้ำเขื่อนล้น
เพราะฟ้าฝน หล่นไหล ให้หนักหนา
กลัวเกิดภัย น้ำท่วม อ่วมระอา
ให้ตัวข้า เร่งด้วย ช่วยบรรเทา
จะทำการ อ่านโอม โถมคาถา
ร่ายมนตรา ห้ามฝน ที่บนเขา
ซึ่งอาจหนัก จักให้ ได้แบ่งเบา
ช่วยรากหญ้า พ้นเศร้า เข้าอีกแรง
เรื่องกลอนกานท์ อ่านเขียน พาเวียนหัว
ขืนเมามัว มากนัก จักแสลง
สมาธิ ย่อหย่อน ก็อ่อนแรง
ให้เลิกแต่ง ชั่วคราว ช่วยชาวไทย
ข้าเป็นเทวดา มีหน้าที
ประชาชี มีทุกข์ ไม่สุขใส
ข้าก็พลอย เดือดร้อน ไม่นอนใจ
ก็ต้องไป ช่วยกัน อันตราย
จากอุทกภัย อันใหญ่หลวง
วาตภัยใหญ่พ่วง ไม่ห่างหาย
ปีที่แล้ว แว่วช้ำ ทำเจียนตาย
ปีนี้หมาย คลายทุกข์ ให้สุขคืน
จะทำตาม กำลัง ที่ยังอาจ
จะสามารถ ช่วยได้ ไม่ขัดขืน
หวังกุศล ผลบุญ เจือจุนยืน
เสียงสะอื้น ให้เบา สร่างเซาไป
เป็นเพียงหนึ่ง ความคิด สงสารช่วย
หวังอำนวย สุขโชค สู่โลกให้
บังเกิดสุข ทุกผู้ อยู่เย็นใจ
ภาระกิจ ด่วนไว ตั้งใจทำ