แรกพบเจอเธอนั้นฉันฝันใฝ่
อยากอยู่ใกล้แนบชิดสนิมสนม
ที่เธอทำคำทั้งมวลล้วนชื่นชม
เจ้าคารมคมความคิดฉันติดใจ
พอผันผ่านนานวันฉันเริ่มรู้
สิ่งที่เห็นเป็นอยู่มันไม่ใช่
เอาแต่พูดเพ้อพร่ำอยู่ร่ำไป
เธอรู้ไหมคนรอต้องขอลา
ก่อนจากกันฉันอยากฝากสักนิด
คู่ชีวิตมีไว้ให้ค้นหา
ที่เธอทำรู้ไหมไร้ราคา
ยืมวาจานักกลอนใหญ่ให้ประจักษ์
"ขณะที่ปากมีไว้ใช้เพื่อพูด
เธอก็ใช้ลิ้นการฑูตพูดเสียหนัก
ส่วนหัวใจมีไว้เพื่อให้รัก
เธอไม่ยักใช้มันฉันเสียดาย"
ขอขอบพระคุณบทกลอนใน"....."ด้วยครับ
ผมจำได้ตั้งแต่ยี่สิบปีที่แล้ว ไม่ทราบชื่อของท่านจริงๆ
อยากอยู่ใกล้แนบชิดสนิมสนม
ที่เธอทำคำทั้งมวลล้วนชื่นชม
เจ้าคารมคมความคิดฉันติดใจ
พอผันผ่านนานวันฉันเริ่มรู้
สิ่งที่เห็นเป็นอยู่มันไม่ใช่
เอาแต่พูดเพ้อพร่ำอยู่ร่ำไป
เธอรู้ไหมคนรอต้องขอลา
ก่อนจากกันฉันอยากฝากสักนิด
คู่ชีวิตมีไว้ให้ค้นหา
ที่เธอทำรู้ไหมไร้ราคา
ยืมวาจานักกลอนใหญ่ให้ประจักษ์
"ขณะที่ปากมีไว้ใช้เพื่อพูด
เธอก็ใช้ลิ้นการฑูตพูดเสียหนัก
ส่วนหัวใจมีไว้เพื่อให้รัก
เธอไม่ยักใช้มันฉันเสียดาย"
ขอขอบพระคุณบทกลอนใน"....."ด้วยครับ
ผมจำได้ตั้งแต่ยี่สิบปีที่แล้ว ไม่ทราบชื่อของท่านจริงๆ
...ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นของท่าน รังษี บางยี่ขัน นะครับ ซึ่งเป็น วรรคทอง เลยทีเดียว ....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
