~" กลอนฉัน..ตันเสียแล้ว"~
แม้นซอยตัน เชื่อมบันได ยังไปรอด
แม้นแต้มบอด แอบไก่ ยังได้ผล
แต่กลอนหนีบ ตีบตัน นั้นมืดมน
กว่าจะด้น พ้นไก่ ไข่แทบดำ
แสนสลด จดจ่อ ถ่อไม่พ้น
จึงหัวด้น ก้นโด่ง โหน่งเท่งหม่ำ
จึงสาธก ยกเทศน์ เหตุแห่งกรรม
ดั่งย้ำคิด ย้ำทำ ตำตอตาย
แม้นคอยบิ้ว คิ้วเบี้ยว ยังเหี่ยวแห้ง
แม้นสำแดง แทงเฆี่ยน เปลี่ยนเป้าหมาย
หวังขับขาน หวานพก อกละลาย
แต่สุดท้าย ฮาแตก แจกมุกดัน
อยากมีกลอน รำพัน อันซาบซึ้ง
หรือคิดถึง ตรึงใจ แม้ในฝัน
แต่เมื่อลอง คล้องขับ รับรำพัน
ต้องตีบตัน ฝันค้าง กลางอารมณ์
เหลือเพียงกลอน ขำขำ หม่ำเท่งโหน่ง
ที่จรรโลง หัวใจ ให้สุขสม
อาจน่าเบื่อ เนื้อชืด พะอืดคม
ด้วยกระผม จมจน หม่นวจี
อีกไม่นาน กานท์กลั่น จะสั่นฟ้า
จากเวลา พากเพียร เปลี่ยนวิถี
สู่ก้าวใหม่ ใสสด พจน์พาณี
เพราะว่ามี"ตุ๊กกี้" เพิ่มเข้ามา
O
ประมาณว่าตันแล้วก็ตัน ตันจริงๆครับ ช่วงนี้ เลยอยากมาระบายหน่อย ก่อนจะเผางานตัวเองไม่รู้ตัว (ตันจริงๆบอมเอ๋ยบอม) 
บอม ซอง ดุ๊ก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
