โอ้..เจ้าดอกขจร...
สุดสะท้อนอ่อนใจอาลัยเหลือ
ทุกคืนค่ำพร่ำเสียงสำเนียงเครือ
เหงาเคล้าเจือห่วงหาพาคร่ำครวญ
นกขมิ้น..บินถลา...
สุดขอบฟ้าแลหายคล้ายไม่หวน
ไร้คอนเกี่ยวเหนี่ยวไว้ให้ชื่นชวน
จักเจียนจวน..ซวนซบ..จบชีวี
โอ้อกเรา..เศร้าอาภัพ..
ไร้แรงจับซับเหนี่ยว...เกี่ยววิถี
เหมือนเร่ร่อนร้อนรุ่มสุมฤดี
ห่างไกลไป..ทุกที...ที่หวังปอง.
สุดสะท้อนอ่อนใจอาลัยเหลือ
ทุกคืนค่ำพร่ำเสียงสำเนียงเครือ
เหงาเคล้าเจือห่วงหาพาคร่ำครวญ
นกขมิ้น..บินถลา...
สุดขอบฟ้าแลหายคล้ายไม่หวน
ไร้คอนเกี่ยวเหนี่ยวไว้ให้ชื่นชวน
จักเจียนจวน..ซวนซบ..จบชีวี
โอ้อกเรา..เศร้าอาภัพ..
ไร้แรงจับซับเหนี่ยว...เกี่ยววิถี
เหมือนเร่ร่อนร้อนรุ่มสุมฤดี
ห่างไกลไป..ทุกที...ที่หวังปอง.
"บ้านริมโขง"