ดอกรักร่วงใต้ต้นโศก วิโยกไหว
บอกกับใจที่เคยรักเป็นนักหนา
ความรักแท้จึงต้องแพ้แก่เวลา
หลั่งน้ำตารดต้นโศก ก่อนโบกจร
อยากจะเก็บความรู้สึกที่นึกได้
และขอบใจใครคนหนึ่งที่พึงสอน
ว่าไม่มีสิ่งใดให้สังวร
สิ่งที่เย็นอาจต้องร้อนตอนลากัน
อันความรักเหมือนดอกไม้ทั้งหลายแหล่
คงไม่มีแจกันไหนหายโศกศัลย
คงต้องเน่าเปื่อยไปในสักวัน
ถึงวันนั้นขอพักใจใต้โศกเอย
ฉันเอง..
ดอกรักร่วงโรยลา..พาหวั่นไหว
เคยมีใจให้กัน..มั่นหนักหนา
แต่วันนี้หมดใจ..ในอุรา
เหมือนก่อนมาหาไม่..ไกลจากจร
เพียงรู้สึกนึกคิด..ติดก่อนเก่า
แค่เพียงเงาเฝ้าตาม..ยามถอดถอน
ใจรับรู้ผู้ใด..ใคร่อาวรณ์
แม้สุดร้อนผ่อนคลาย..กายกับเย็น
อันความรักเหมือนน้ำ..อันฉ่ำชุ่ม
คอยโอบอุ้มกุมใจ..ในความเห็น
เหมือนน้ำทิพย์ชโลมกาย..คล้ายกฎเกณฑ์
ความรักเป็นเช่นใด..ให้รู้เพียร
พระอาทิตย์อัสดง
เมื่อ: 04 กันยายน 2011, 01:13:AM
เคยมีใจให้กัน..มั่นหนักหนา
แต่วันนี้หมดใจ..ในอุรา
เหมือนก่อนมาหาไม่..ไกลจากจร
เพียงรู้สึกนึกคิด..ติดก่อนเก่า
แค่เพียงเงาเฝ้าตาม..ยามถอดถอน
ใจรับรู้ผู้ใด..ใคร่อาวรณ์
แม้สุดร้อนผ่อนคลาย..กายกับเย็น
อันความรักเหมือนน้ำ..อันฉ่ำชุ่ม
คอยโอบอุ้มกุมใจ..ในความเห็น
เหมือนน้ำทิพย์ชโลมกาย..คล้ายกฎเกณฑ์
ความรักเป็นเช่นใด..ให้รู้เพียร
พระอาทิตย์อัสดง
เมื่อ: 04 กันยายน 2011, 01:13:AM