ดวงใจเรียกหา(กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘)
ร้อยคำรำพัน
เรียงถ้อยเสกสรร.............ย้อนวันก่อนเก่า
อดีตผ่านกาล..................เมื่อวันแนบเนา
ครั้งเรามีเรา....................หยอกเย้าเคลียคลอ
จะนานแค่ไหน
มิอาจเลือนได้..................ยังเฝ้าใฝ่รอ
ดวงใจเรียกหา..................ด้วยน้ำตาคลอ
รอคู่พะนอ........................สุดท้ออาลัย
โอ้ว่ารักเอย
ก่อนได้ชิดเชย...................มิเคยห่างไกล
บัดนี้ไร้ค่า.........................หรือว่าเปลี่ยนไป
ไม่เหลือเยื่อไย..................ทิ้งให้ตรอมตรม...
โอ้รักเอย เคยยื่น แต่ชื่นสุข
กลับกลายทุกข์ หม่นไหม้ ฤทัยขม
พี่จากไกล ใจน้อง ต้องปรารมภ์
เคยชื่นชม กลับชัง ทิ้งห่างไกล
ลืมคืนวัน เคยเรียง เคียงออดอ้อน
กล่อมขวัญนอน เชยชิดพิศมัย
ลูบปอยผม ดมดอม พะยอมไพร
ยวนเย้าใน ทรวงพี่ ฤดีครวญ
โอ้ดวงใจ ร้องเรียก เฝ้าเพรียกถาม
ทุกชั่วยาม อาลัย ร่ำไห้หวน
หรือลืมแล้วไออุ่น หนุนแนบนวล
ลืมคำครวญ เคยเคล้า เมื่อเราเคียง...
สุนันยา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
