โถนัชชาดูซะหน้าเขี๋ยวเขียว
ช่างคดเคี้ยวปากดีเสียนักหนา
เที่ยวไปรู้จุ้นจ้านมารมายา
เหมือนคนบ้าหาเรื่องมาเคืองกัน
ช่างเข้าใจผูกเงื่อนเกลื่อนรู้สึก
มีสำนึกผู้ดีบ้างไหมนั่น
นิสัยทรามหยามคนไปวันวัน
ตัวเองนั้นหมดค่างามยามแสดง
..กุสุมา.. ตะละแม่
ก่อนว่าใครให้คิดสักนิดไหม
เขาเป็นใครเราเป็นใครไม่กินแหนง
เพียงแค่คิดอยากว่าควรมาแจง
ด่ากลางแจ้งแบบนี้ดีหรือไร
นี่หนอคนบนโลกโศกสลด
ใจมิอดปากจัดซัดกันได้
เป็นเพื่อนกลอนห่อนอยู่คู่กันไป
มิควรใส่คำหยาบช้าว่าวจี
สงสารนักณัชชาอย่าถือเขา
คนมัวเมาไร้หมองต้องหลีกหนี
เขาคงคิดว่างามพร่ามพาที
ทำใจดีเอาไว้อภัยเธอ
สล่าผิน
ช่างคดเคี้ยวปากดีเสียนักหนา
เที่ยวไปรู้จุ้นจ้านมารมายา
เหมือนคนบ้าหาเรื่องมาเคืองกัน
ช่างเข้าใจผูกเงื่อนเกลื่อนรู้สึก
มีสำนึกผู้ดีบ้างไหมนั่น
นิสัยทรามหยามคนไปวันวัน
ตัวเองนั้นหมดค่างามยามแสดง
..กุสุมา.. ตะละแม่
ก่อนว่าใครให้คิดสักนิดไหม
เขาเป็นใครเราเป็นใครไม่กินแหนง
เพียงแค่คิดอยากว่าควรมาแจง
ด่ากลางแจ้งแบบนี้ดีหรือไร
นี่หนอคนบนโลกโศกสลด
ใจมิอดปากจัดซัดกันได้
เป็นเพื่อนกลอนห่อนอยู่คู่กันไป
มิควรใส่คำหยาบช้าว่าวจี
สงสารนักณัชชาอย่าถือเขา
คนมัวเมาไร้หมองต้องหลีกหนี
เขาคงคิดว่างามพร่ามพาที
ทำใจดีเอาไว้อภัยเธอ
สล่าผิน
อย่าได้พึงถือใครเป็นผู้ผิด
ล้วนมวลมิตรหมิ่นเหม่เซกันได้
แต่ติตรงถ้อยคำที่ช้ำใจ
ไม่ว่าใครไม่ควรสวนใส่กัน
สุนทรภู่ครูกลอนเคยสอนสั่ง
ให้ระวังลมปากที่หุนหัน
เป็นปลาหมอก็ตายวายชีวัน
เรื่องปากนั้นท่านสอนแต่ก่อนกาล.
....เป็นกำลังใจให้....
ล้วนมวลมิตรหมิ่นเหม่เซกันได้
แต่ติตรงถ้อยคำที่ช้ำใจ
ไม่ว่าใครไม่ควรสวนใส่กัน
สุนทรภู่ครูกลอนเคยสอนสั่ง
ให้ระวังลมปากที่หุนหัน
เป็นปลาหมอก็ตายวายชีวัน
เรื่องปากนั้นท่านสอนแต่ก่อนกาล.
....เป็นกำลังใจให้....