ก่อนที่ความ..เดียวดาย..จะหายลับ
ปิดตากลับ..ลงนอน..ตอนสับสน
ในคืนที่..ร้าวหนัก..เกินจักทน
ฉันหมองหม่น..ปนเศร้า ..ไม่ ..เข้าใจ
ทุกก้าวย่าง..รันทด..แทบหมดหวัง
ขอใจยัง..ทนสู้..อยู่ได้ไหม
จะไม่ถาม..เรื่องเล่า..เขา หรือ ใคร
ปล่อยความนัย..ให้ลับ..ไปกับตัว
คำว่า ใช่ ..หายลับ..ไปกับฝัน
เหลือแค่วัน..รันทด..บทสลัว
ปล่อยให้ความ..หวาดหวั่น..สั่นระรัว
ในคืนที่..มืดมัว..กลัว..เหลือเกิน !!!
//...กลอนบทสุดท้าย ( แต่ อาจจะไม่ใช่ท้ายสุด ) สำหรับกระทู้นี้ค่ะ..//
..ด้วยรัก..
๐๐ นารา ๐๐
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
