ฉันรออยู่ ที่ตรงนี้ ยามเธอเศร้า
จะนั่งเฝ้า พะเนาพะนอ มิแปรผัน
ดูแลเธอ ห่วงใยเธอ ทุกคืนวัน
เธอและฉัน มิจากกัน จนเธอคลาย
ขอให้เธอ คลายจากทุกข์ ที่แสนโศรก
วิปโยค พาฉันเศร้า เหงาหงอยหน่าย
จะอยู่คู่ เคียงข้างเธอ จนวันตาย
ให้เธอคลาย จากเหงาเศร้า ฉันขอลา
เมื่อวันใด ที่เธอเศร้า ให้นึกถึง
ฝากถ้อยคำ รำพึง ถวิลหา
มีคนรัก คอยหวงห่วง ดั่งแก้วตา
ขอสัญญา อยู่เคียงเธอ วันเศร้าใจ
หทัยกาญจน์
จะนั่งเฝ้า พะเนาพะนอ มิแปรผัน
ดูแลเธอ ห่วงใยเธอ ทุกคืนวัน
เธอและฉัน มิจากกัน จนเธอคลาย
ขอให้เธอ คลายจากทุกข์ ที่แสนโศรก
วิปโยค พาฉันเศร้า เหงาหงอยหน่าย
จะอยู่คู่ เคียงข้างเธอ จนวันตาย
ให้เธอคลาย จากเหงาเศร้า ฉันขอลา
เมื่อวันใด ที่เธอเศร้า ให้นึกถึง
ฝากถ้อยคำ รำพึง ถวิลหา
มีคนรัก คอยหวงห่วง ดั่งแก้วตา
ขอสัญญา อยู่เคียงเธอ วันเศร้าใจ
หทัยกาญจน์
เมื่อหนทางอับจนทนไร้ค่า
เพียงสบตาครั้งก่อนก็อ่อนไหว
หันมองอีกฝากฝั่งเหมือนดั่งไฟ
ที่ร้อนในอณู, แม้ครู่เดียว
ในค่ำคืนเหน็บหนาวปวดร้าวแผล
เพียงดูแลทักทายก็หายเปลี่ยว
บนโลกที่สมมุติดุจคมเคียว
บาดจนเกลียวเลี้ยวหลุด, แทบหยุดเดิน
เพียงได้ยินถ้อยคำขึ้นนำจิต
ให้ชีวิตคิดตกไม่หกเหิน
ทุกสำเนียงเสียงบอกไม่หยอกเอิน
ฟังจนเพลินให้สู้, อย่างรู้ดี
รู้เหตุผลวันนี้ที่ตระหนัก
เพียงความรักน้อยนิดไม่คิดหนี
เพื่อจุดหมายปลายทางวางชีวี
เผยท่าทีเข้าปลอบ, พร้อมขอบคุณ!!
.......................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
