ฉันยังอยู่ตรงนี้ที่เคยเศร้า
ยังนั่งเหงาทอดเงาอย่างเหนื่อยล้า
ยังคงอยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวกายา
นั่งมองฟ้ามืดครึ้มซึมในใจ
มีบ้างบางครั้งต้องทนเจ็บ
ทนหนาวเหน็บเก็บน้ำตาแทบไม่ไหว
มีบ้างบางครั้งอยากมีใคร
จับมือไว้พร้อมวางใจไว้ให้กัน
เพียงแค่นี้คนที่ยังรออยู่
ที่ทำรักทุกอณูให้เหมือนฝัน
เพียงแค่ความห่วงหาและผูกพัน
ที่เห็นฉันสำคัญมากกว่าใคร
with love"
เธอจะอยู่เกาะกลางข้างถนน
หรืออยู่บนปลอกหมอนนอนร้องไห้
อยู่ในโลกคราค่ำนั่งทำใจ
กรีดร้องในประสาท, หรือหวาดกลัว
จะยื่นมือเข้าจับพร้อมปรับทุกข์
แนบแขนซุก ขึ้นอก ผงกหัว
ซบลงบ่าพาหลับเข้ากับตัว
คืนเมามัวยั่วยุ, ปะทุมา
ความรู้สึกเจ็บแปลบจนแอบร้อง
น้ำเจิ่งนองไหลเล็มขึ้นเต็มหน้า
ความผิดหวังคั่งค้างอยู่กลางตา
ธรรมดาของมนุษย์, หยุดเสียที
ความงดงามทุกสิ่งไม่ทิ้งช่วง
ใช่ว่าล่วงเข้าสู่ประตูผี
หากแต่ความสมหวังก็ยังมี
รอให้ถึงพรุ่งนี้, ชี้ชะตา!!
....................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
