อันตัวพี่หลงใหลในรูปงาม
ในทุกยามราตรีมีเสียงสั่ง
ว่าคิดถึงจากใจไร้เสียงดัง
คิดถึงจังในจิตคิดถึงเธอ
พยายามหลีกเลี่ยงเสียงซ้ำซ้ำ
ใจเจ้ากรรมเขียนไปใฝ่เสนอ
เพียงกลอนรักแต่งไว้ให้เลิศเลอ
เหมือนพร่ำเพ้อออกไปจากใจจริง
"มานพ"
หาก...ออกจากจิตใจของพี่ขวัญ
หาก...สักวันคงสมอารมณ์ยิ่ง
หาก...พี่นั้นรักตัวน้องหมายแอบอิง
หาก...พี่ทิ้งน้องให้รอจะโกรธา
หมาย...เพียงพี่รักน้องขวัญให้ตลอด
หมาย...โอบกอดยามน้องขวัญเหงาและโหยหา
หมาย...ชิดแนบแอบอิงเคียงกายา
หมาย...พี่มากาลเวลาที่สมควร
หทัยกาญจน์
ในทุกยามราตรีมีเสียงสั่ง
ว่าคิดถึงจากใจไร้เสียงดัง
คิดถึงจังในจิตคิดถึงเธอ
พยายามหลีกเลี่ยงเสียงซ้ำซ้ำ
ใจเจ้ากรรมเขียนไปใฝ่เสนอ
เพียงกลอนรักแต่งไว้ให้เลิศเลอ
เหมือนพร่ำเพ้อออกไปจากใจจริง
"มานพ"
หาก...ออกจากจิตใจของพี่ขวัญ
หาก...สักวันคงสมอารมณ์ยิ่ง
หาก...พี่นั้นรักตัวน้องหมายแอบอิง
หาก...พี่ทิ้งน้องให้รอจะโกรธา
หมาย...เพียงพี่รักน้องขวัญให้ตลอด
หมาย...โอบกอดยามน้องขวัญเหงาและโหยหา
หมาย...ชิดแนบแอบอิงเคียงกายา
หมาย...พี่มากาลเวลาที่สมควร
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
