ผู้แต่ง เรยา
อันชีวิตอิสตรีที่ขาดคู่
ต้องทนอยู่อย่างเหงาเศร้าดวงจิต
เคยมีคู่อยู่เคียงร่วมเรียงชิด
แต่ด้วยพิษรักร้างห่างสัมพันธ์
บ้านก็หมองห้องก็เหงาเศร้าตามด้วย
บ้านเคยสวยสดใสบ้านในฝัน
ต้องมาเหงาเหมือนเจ้าของหมองจาบัลย์
ยิ่งนานวันบ้านยิ่งหม่นคนยิ่งตรม
ยามมีเธออยู่ด้วยเคยสวยใส
เพราะฉันได้กำลังจิตเธอชิดห่ม
พอเธอร้างห่างไปใจระทม
ไร้อารมณ์เช็ดถูและดูแล
บ้านเลยหมองห้องเลยเหงาชบเซานัก
คนขาดรักพาใจให้ย่ำแย่
บ้านคนหมองต้องเหงาหม่นเศร้าแท้
เหลือเพียงแต่อดีตหวานที่ผ่านมา
ยังคิดถึงเธอนักรักไม่ส่าง
แม้เธอห่างจากไกลไม่ห่วงหา
ฉันและบ้านแสนเหงาเฝ้าตั้งตา
รอสักคราเธอหวนชวนยินดี
ดอกมะลิหน้าบ้านเคยบานสวย
เธอรักด้วยพันผูกปลูกไว้นี่
เธอแรมร้างห่างไปได้หลายปี
เลยไม่มีดอกให้คงไร้นาย
กลับบ้านเราดีไหมไปนานแล้ว
ใจฉันแป๊วรู้ไหมฉันใจหาย
คิดถึงเธอที่ไกลไม่มากราย
คิดอยากตายหลายหนแต่ทนรอ
๑๑เรยา๑๑
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
