ฉันก็เหงาเฝ้าหงอยคอยความสุข
เฝ้าแต่ทุกข์ถมใจเพราะไร้ข่าว
ของคนรักที่ไกลไร้เรื่องราว
แล้วข่าวคราวเป็นอย่างไรใจอาวรณ์
แสนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายมิหายเหงา
จิตคอยเฝ้าซาบซึ้งถึงคราวก่อน
เคยได้อยู่คู่ชิดนิทรานอน
กลับร้างจรจากไกลใจเดียวดาย
ได้หรีดริ่งเรไรไว้เป็นเพื่อน
เปรียบเสมือนดนตรีที่ร่ำร่าย
ยามราตรีมีหิ่งห้อยพลอยบินกราย
มองแล้วคลายใจละห้อยพลอยหนาวทรวง
ใจริบรี่เหมือนไฟในหิ่งห้อย
เหลือเล็กน้อยแล้วใจไร้คนห่วง
อยู่อย่างเหงาเศร้าหนักหนาอุราดวง
ตกอยู่บ่วงความเหงารุมเร้าเกิน
๑๑เรยา๑๑
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
