มันเป็นความว่างเปล่าเราทั้งสอง
มันเป็นความหม่นหมองทั้งสองฝ่าย
เส้นชีวิตโดดเดี่ยวและเดียวดาย
ไร้จุดหมายปลายทางก้าวย่างเดิน
มันเป็นความผิดหวังประดังทับ
หัวใจยับเป็นริ้วดูผิวเผิน
แต่ความจริงปริแยกแหลกเหลวเกิน
ต้องเผชิญเจ็บไปให้ด้านชา
จะเสียดายใช่ย้อนตอนแรกเริ่ม
ที่หวังเพิ่มเติมใจได้หรรษา
จำต้องยอมรับกรรมที่ทำมา
วาสนาตัวเราเพียงเท่านี้
หากดึงดื้อยื้อยุดหรือฉุดรั้ง
ก็คงพังภินท์ได้ไม่สุขี
จะเป็นการทุกข์จมถมทวี
จบกันทีสิ้นสุดหยุดความรัก
มันเป็นความเข้าใจที่ไม่ชัด
มันเป็นการผูกรัดมัดสลัก
คนหนึ่งวางมือลงจงใจภักดิ์
อีกคนผลักเบี่ยงบ่ายจากสายตา
มันเป็นความว่างเปล่าเราทั้งสอง
มิอาจครองใจเหนี่ยวเกี่ยวรวมหา
รักที่เคยหวานฉ่ำต้องอำลา
ตามประสาต่างไปในทางเดิม
"กานต์ฑิตา"
๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
