รอยหยัก..ที่หนักใจ?
๐
๐ เมื่อพระพรหมให้สมองฟากสองหยัก
ด้านความหลงและรักมากไปหน่อย
ชีวิตจึงซึมกระทือ-คือสำออย
วันวันคอยนั่งเซื่องเรื่องน้อยใจ
๐ ยี่สิบสี่ชั่วโมงโยงเหนียวแน่น
ยากทดแทนเรื่องอื่นหยิบยื่นใส่
จมกับความกังวลปนห่วงใย
เฝ้าอ่อนไหวเสมอ..เธอผู้เดียว
๐ กับคำตอบที่ได้ไม่เต็มร้อย
และก็บ่อยเธอไซร้ไม่แลเหลียว
เหมือนกับฉันจมปลักรักผิดเกลียว
ที่ยังเทียวรักหลงปลงไม่เป็น
๐ สบรอยยิ้มเธอคล้ายไม่เต็มหน้า
บ่อยเธอชอบหลบตาคราที่เห็น
คาดเดาใจเนื้อทองสองประเด็น
รอยลำเค็ญเบื่อ-หลอกตอกย้ำทรวง
๐ เมื่อพลั้งเดินมาไกลในทางรัก
จนยากจักดิ้นรนให้พ้นบ่วง
เดินหน้าก็ท้อแท้แก่ภาพลวง
ถอยยิ่งหน่วงด้วยจิตพิษรักรุม
๐ ชายสมองสองฟากมากรัก-หลง
ทุกข์,พะวงตะกายไฟรักสุม
เป็นรองเธอเห็นได้ในทุกมุม
หลังเธอกุมมือเขาภาพเข้าตา..
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
