อย่าใส่สีตีไข่ในคำหวาน
ของชายชาญเคล้าคละด้วยประสงค์
เฝ้าโยนหินถามทางให้งวยงง
ดั่งจะชงถ้อยคำมาอำพราง
ถ้าเขามีใจจริงต่อหญิงแน่
คงไม่แช่น้ำแข็งให้นอนขวาง
เขาคงแคร์ตัวเจ้าดั่งเงาจาง
คงจะไม่ถางถากให้มากความ
ถ้าตัวพี่มีรักที่ปักแน่น
จะวิ่งแจ้นเปิดใจไม่งุ่มง่าม
จะส่งเช้าส่งเย็นดั่งเป็นยาม
ไม่ต้องตามระแวงให้แคลงใจ
จะไม่มัวแทงกั๊กดั่งรักกิ๊ก
ไม่มัวซิกมัวแซ็กทำแอ๊คใส่
มีอะไรก็พูดออกบอกตรงไป
รักหรือไม่รู้ดีไม่รีรอ
อ้อ อีกนิดคิดรักข้างเดียวหรือ?
จึ่งคอตื้อคอยตามไม่งามหนอ
ถ้าเขารักเราจริงคงวิ่งง้อ
ตามพะนอหน้ามนหัวชนกัน
"ปรางค์ สามยอด"
โดนบ้านริมโขงแซงจ้อย
"ไม่มีใครแซงพี่...สุดที่รัก"
เค้ามาทักทายญวนเพื่อกวนขวัญ
"ไม่เคยมอบข้อคิดให้ติดพัน"
แค่โรมรันอารมณ์ช่างคมคาย
"มิมีใครเข้าใจดี...กว่าพี่แล้ว"
เคยคลาดแคล้วกี่หน?ไม่ขวนขวาย
"รักถ้อยคำที่เตือนเหมือนพี่ชาย"
พร้อมเสียดายโอกาสพี่อาจมา
"หัวใจน้องคล้องใคร?ไม่กล้าบอก"
พี่ดูออกเสมอ...พร่ำเพ้อหา
"เป็นการรักข้างเดียว.สุดเยียวยา"
นอกตำราหรือเปล่า?ไม่เข้าใจ
"เค้าทำไม?ไม่สำนึกลึกเหมือนพี่"
คอยขยี้ใจตนจนหม่นไหม้
"แล้ววิธีแก้ลำทำอย่างไร??"
พาดบันไดกี่ขั้น?..ถึงมั่นคง
ช่วยเป็นพ่อสื่อ...ให้หนูด้วยนะคะ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
