ตื่นขึ้นมากลางดึก...นึกไหวหวั่น
หัวใจสั่น...พร้อมเศร้ากับเป้าหมาย
มีบางอย่างแน่นเหนียว...กลับเกลียวคลาย
ถามพี่ชายกลางดึก...เพื่อฝึกใจ
พี่ผ่านร้อน-ผ่านหนาว-ผ่านคาว-หวาน
ช่วยผสานปัญหา..พาสงสัย
จากที่เคยเฉยชาปัญญาไว
กลับอภัย-โกรธ-งอน-นอนระทม
ทำไมจึงมีฤทธิ์...ให้คิดมาก
แล้วหยั่งรากเข้ากะแบบสะสม
ทั้งเช้า-สาย-บ่าย-ดึก-ตรึกระบม
น้องโง่งม-หรือง่าย-ในสายตา
พี่เคยเป็นเช่นนี้...มากี่รอบ?
เป็นการชอบชั่วคราวดั่งกล่าวหา
มันฝังลึกคึกเล่นเช่นตำรา
หรือแค่มาทดสอบประกอบกลอน
รอคำตอบจากพี่...ที่จะปรับ
เพื่อจะดับไฟหวังในสังหรณ์
"ไม่ชื่นชม..อารมณ์เหงา..แบบร้าวรอน"
ช่วยให้พรน้องกลับ"อยากหลับลง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
