...จากบทกลอน ตอนตอบ กรอบสิบสอง
...ความหวานนอง ท่วมท้น จนล้นเหลือ
...แอบอิจฉา คำหวาน ที่เหลือเฟือ
...มีแต่เอื้อ อาทร คนข้างเคียง
...มีแต่เรา นี่หนอ ขอคิดถึง
...สักคำหนึ่ง คงซี้ง รำพึงหา
...ฉันเสียใจ หลายครั้ง ประดังมา
...ยากจะหา ใครเล่า เฝ้าปลอบใจ
~ploy pim~
เรื่องร้ายรุม คลุ้มคลั่ง รั้งพออยู่
แล้วจู่จู่ สมาธิ ริไถล
เมื่อได้อ่าน กานท์กล จากคนไกล
เกิดสั่นไหว ทั่วมาน สะท้านกาย
เคยปลอบปราม ห้ามจิต หยุดคิดรัก
ยิ่งเหมือนผลัก อารมณ์ อยากชมหมาย
ขอเอื้อนเอ่ย เผยเจ้า เข้าใจชาย
คืนเช้าสาย บ่ายซึ้ง คิดถึงเธอ
รพีกาญจน์ 59