แว่วเสียงครวญจวนเช้าช่างหนาวเนื้อ
ครอบคลุมเหนือม่านฟ้าอุษาสาง
อยากจะบอกใจกรอบ..แสนบอบบาง
จะครวญคราง"ประสาหม่นฯ."ก็จนใจ
ใครนอนดึก-ตื่นเช้า..เราไม่รู้
เข้ามาดู"บ้านกลอน"..ยิ่งอ่อนไหว
มีแต่ความชิดเชื้อมอบเยื่อใย
ความห่างไกล...ใช่.กั้น.ต่อสัญญา
ฟ้าเริ่มสางพรางขวัญที่ฉันซ่อน
ด้วยบทอ้อนรำพึงคณึงหา
แม้รู้ดีว่าที่หมาย...ไม่ชายตา
แต่ยังมาเคียงใกล้....เพราะไม่จำ
ครอบคลุมเหนือม่านฟ้าอุษาสาง
อยากจะบอกใจกรอบ..แสนบอบบาง
จะครวญคราง"ประสาหม่นฯ."ก็จนใจ
ใครนอนดึก-ตื่นเช้า..เราไม่รู้
เข้ามาดู"บ้านกลอน"..ยิ่งอ่อนไหว
มีแต่ความชิดเชื้อมอบเยื่อใย
ความห่างไกล...ใช่.กั้น.ต่อสัญญา
ฟ้าเริ่มสางพรางขวัญที่ฉันซ่อน
ด้วยบทอ้อนรำพึงคณึงหา
แม้รู้ดีว่าที่หมาย...ไม่ชายตา
แต่ยังมาเคียงใกล้....เพราะไม่จำ
ณ. ที่นี่ มีหวังดี..และมีรัก
ยามเหนื่อยนักแวะมาหารักฉ่ำ
เป็นรักแท้..บริสุทธิ์ ผ่องผุดนำ
ล้างความช้ำ พร่ำสุข ในทุกครา
คนตื่นดึกนึกครวญล้วนปองหมาย
หวังสลายความหม่นผู้ค้นหา
แวะมาเถิด..รำพรรณ จำนรรจา
ใดเหนื่อยล้า ใดเศร้า..เจ้าเอื้อนคำ
มีรักให้ทุกใคร..ใช่เฉพาะ
ไม่จับเจาะ..เพราะเธอ เพ้อถลำ
สร้างไมตรีมีต่อพอจดจำ
กล่าวลำนำ..เพียงเพื่อน เพื่อเตือนใจ
อย่าเพ้อพก-อกช้ำกระหน่ำรัก
มาทายทักเพื่อนพ้องปองสดใส
ทิ้งความเศร้าเก่าก่อนจรจากไป
มาเริ่มใหม่..หากฝัน นั้นยังมี.
ยามเหนื่อยนักแวะมาหารักฉ่ำ
เป็นรักแท้..บริสุทธิ์ ผ่องผุดนำ
ล้างความช้ำ พร่ำสุข ในทุกครา
คนตื่นดึกนึกครวญล้วนปองหมาย
หวังสลายความหม่นผู้ค้นหา
แวะมาเถิด..รำพรรณ จำนรรจา
ใดเหนื่อยล้า ใดเศร้า..เจ้าเอื้อนคำ
มีรักให้ทุกใคร..ใช่เฉพาะ
ไม่จับเจาะ..เพราะเธอ เพ้อถลำ
สร้างไมตรีมีต่อพอจดจำ
กล่าวลำนำ..เพียงเพื่อน เพื่อเตือนใจ
อย่าเพ้อพก-อกช้ำกระหน่ำรัก
มาทายทักเพื่อนพ้องปองสดใส
ทิ้งความเศร้าเก่าก่อนจรจากไป
มาเริ่มใหม่..หากฝัน นั้นยังมี.
"บ้านริมโขง"