เด็กเด็กเวียน เพียรมา พาหัวเราะ
บ้างก็เคาะ กะลา มาเคี่ยวเข็ญ
ให้รำฟ้อน ย้อนเต้น แสนรำเค็ญ
สุดจะเหม็น เบื่อคน ไร้การุณ
เป็นชะตา ฟ้าลิขิต ชีวิตนี้
ซึ่งไม่มี ผู้ใด ใคร่เกื้อหนุน
เก็บความเจ็บ เหน็บหนัก มากักตุน
ไว้เป็นทุน อุ่นเอื้อ เมื่อยามตาย
วันวันเอา แต่จ้อง มองท้องฟ้า
เหมือนดั่งว่า นภา จะสูญหาย
ยามค่ำคืน ดาวประดับ ระยับพราย
รายรอบกาย มืดมน จนหม่นใจ
ความหวั่นหวาด ขลาดกลัว ช่างยั่วเย้า
จิตบางเบา นำพา น้ำตาไหล
ตาพร่ามัว หัวเราะ เยาะหทัย
ล่องลอยไป ในห้วง หลอกลวงตน
นัยน์ตาเหม่อ เลื่อนลอย ชะม้อยม้าย
เกี่ยวกอดกาย ไว้กับจิต คิดสับสน
ขดตัวงอ ท้อทุกข์ ไม่ซุกซน
ข้างถนน สายเปลี่ยว สุดเดียวดาย
อยู่อยู่ดาว พราวไสว ไหลมาหา
ลุกไขว่คว้า ดารา มาไว้ขาย
เก็บดวงดาว มาร้อย ห้อยเรียงราย
ผลสุดท้าย ดาวเด่น กลายเป็นดิน
ในเมื่อดาว ไม่เป็นดาว ดั่งที่คิด
จึงรู้สึก ผิดหวัง ฝังใจสิ้น
ธารน้ำตา หลั่งมา เป็นอาจิณ
มิยลยิน กลิ่นอาย ตายทั้งเป็น
บ้างก็เคาะ กะลา มาเคี่ยวเข็ญ
ให้รำฟ้อน ย้อนเต้น แสนรำเค็ญ
สุดจะเหม็น เบื่อคน ไร้การุณ
เป็นชะตา ฟ้าลิขิต ชีวิตนี้
ซึ่งไม่มี ผู้ใด ใคร่เกื้อหนุน
เก็บความเจ็บ เหน็บหนัก มากักตุน
ไว้เป็นทุน อุ่นเอื้อ เมื่อยามตาย
วันวันเอา แต่จ้อง มองท้องฟ้า
เหมือนดั่งว่า นภา จะสูญหาย
ยามค่ำคืน ดาวประดับ ระยับพราย
รายรอบกาย มืดมน จนหม่นใจ
ความหวั่นหวาด ขลาดกลัว ช่างยั่วเย้า
จิตบางเบา นำพา น้ำตาไหล
ตาพร่ามัว หัวเราะ เยาะหทัย
ล่องลอยไป ในห้วง หลอกลวงตน
นัยน์ตาเหม่อ เลื่อนลอย ชะม้อยม้าย
เกี่ยวกอดกาย ไว้กับจิต คิดสับสน
ขดตัวงอ ท้อทุกข์ ไม่ซุกซน
ข้างถนน สายเปลี่ยว สุดเดียวดาย
อยู่อยู่ดาว พราวไสว ไหลมาหา
ลุกไขว่คว้า ดารา มาไว้ขาย
เก็บดวงดาว มาร้อย ห้อยเรียงราย
ผลสุดท้าย ดาวเด่น กลายเป็นดิน
ในเมื่อดาว ไม่เป็นดาว ดั่งที่คิด
จึงรู้สึก ผิดหวัง ฝังใจสิ้น
ธารน้ำตา หลั่งมา เป็นอาจิณ
มิยลยิน กลิ่นอาย ตายทั้งเป็น