[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

ท่ามสายฝนร้าวรานสะท้านอก
สั่นงันงกลมหนาวร้าวผวา
รำพึงไยตากฝนป่นกายา
ร่มไม่กาง..วางหน้าท้าฝนโปรย

เราประชดตัวเองละเลงแค้น
หรือเราแสนโง่งมตรมระโหย
รู้ว่าเปียกยังทำกระหน่ำโรย
อยากถูกโบยให้ตายหมายสะใจ...

นึกประหวั่นวันนั้นเหมือนฉันบ้า
เมื่อน้ำตาไหลนองต้องหวั่นไหว
นอนตากฝนด้วยฉันมั่นเกินไป
ขอฟ้าให้ผ่าลงตรงฉันนอน

อยากจะตายให้พ้นคนบนโลก
ถูกสับโขลกปี้ป่นจนทอดถอน
ไม่เหลือชิ้นใดดีที่เคยวอน
เจ็บซ้ำซ้อนสะท้อนค่าราคาคน

ถูกชี้หน้าจากเธอผู้เลอค่า
ว่าน้ำหน้าอย่างเราผู้เศร้าหม่น
มาหมายปองดอกฟ้าสง่าชน
ไม่เจียมตนน่าอายตะกายดาว

ไม่รู้เคืองเรื่องใดในตัวฉัน
นอกจากมันยังจนสู้ทนหนาว
อาภัพคู่เคียงข้างอย่างพริ้งพราว
สู้เจียมตนบนเรื่องราว..ที่กล่าวมา.

"บ้านริมโขง"