จะพากเพียรเขียนกลอนรักต้องหนักแน่น
ไม่เป็นแฟนคงไม่ซึ้งได้ถึงที่
ถ้อยคำหวานหว่านออกบอกวจี
ว่าคนดีคนที่ใช่ใครสักคน
"ขอให้คิดถึงฉันวันละหนึ่ง
ฉันคิดถึงเธอวันละพันหน
และมีจิตคิดถึงเพียงหนึ่งคน
ไร้กมลที่จะเหลือเผื่อผู้ใด
แม้ไปหาเธอได้จะไม่ยั้ง
ที่ต้องรั้งแม้รู้เธออยู่ไหน
ไม่อยากเห็นเธออยู่กับผู้ใด
คงขาดใจถ้าเธออยู่กับผู้นั้น"
เป็นตัวอย่างกลอนดีที่จำได้
และอยากให้สุนันยามาร่วมฝัน
คงเป็นแค่กลอนหวานไปวันวัน
เพราะว่าฉันหมดสิทธิคิดรักใคร
"ถ้าฉันจักรักใครได้สักหน
เธอคือคนที่ฉันจักรักได้
เราพบกันเมื่อบังเอิญสายเกินไป
ฉันเลิกคิดจะรักใครที่ไหนแล้ว"
ปล.ต้องขอบคุณเจ้าของกลอนในเครื่องหมาย" "ด้วยครับ
จำไม่ได้ว่าใครแต่ง แต่อยู่ในหัวของผมมาเป็นตั้งแต่สมัยเด็กๆเลยครับ
ไม่เป็นแฟนคงไม่ซึ้งได้ถึงที่
ถ้อยคำหวานหว่านออกบอกวจี
ว่าคนดีคนที่ใช่ใครสักคน
"ขอให้คิดถึงฉันวันละหนึ่ง
ฉันคิดถึงเธอวันละพันหน
และมีจิตคิดถึงเพียงหนึ่งคน
ไร้กมลที่จะเหลือเผื่อผู้ใด
แม้ไปหาเธอได้จะไม่ยั้ง
ที่ต้องรั้งแม้รู้เธออยู่ไหน
ไม่อยากเห็นเธออยู่กับผู้ใด
คงขาดใจถ้าเธออยู่กับผู้นั้น"
เป็นตัวอย่างกลอนดีที่จำได้
และอยากให้สุนันยามาร่วมฝัน
คงเป็นแค่กลอนหวานไปวันวัน
เพราะว่าฉันหมดสิทธิคิดรักใคร
"ถ้าฉันจักรักใครได้สักหน
เธอคือคนที่ฉันจักรักได้
เราพบกันเมื่อบังเอิญสายเกินไป
ฉันเลิกคิดจะรักใครที่ไหนแล้ว"
ปล.ต้องขอบคุณเจ้าของกลอนในเครื่องหมาย" "ด้วยครับ
จำไม่ได้ว่าใครแต่ง แต่อยู่ในหัวของผมมาเป็นตั้งแต่สมัยเด็กๆเลยครับ
เห็นตัวอย่าง บางตอน ฉะอ้อนหวาน
ช่างขับขาน ความไข ใสเหมือนแก้ว
รินร่ายกานท์ สานถ้อย ร้อยเป็นแนว
ดูพลิ้วแผ่ว ดุจเพลง บรรลงคลอ
แต่ก็คง แสนยาก ถ้าจักร้อย
ใจดวงน้อย ขาดฝัน จะสานก่อ
เขียนคนเดียว มิตรึง ซ่านซึ้งพอ
ไร้คนต่อ อักษร จะอ้อนใคร...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
