~ ชมนาง ~ นารีปราโมทย์ ~
๑ (กลอนห้า)
พิศพักตร์ก็รักพ้อง
กรุ่นน้องฤาจางหาย
อวลอยู่มิรู้วาย
ฉมนี้ที่รำพัน
มาลย์คลี่ก็รี่บาน
หอมหวานสุคนธ์ฉันท์
กำจายในวารวัน
กรุ่นอยู่มิรู้เลือน
ด่ำดมระงมผาด
แย้มหยาดปริ่มเสมือน
น้ำผึ้งพระจันทร์เดือน-
ห้าแท้แต่พึงมี ฯ
๒ (กลอนสุภาพ)
งามขจรอ่อนช้อยร้อยรำพัน
ผิวพักตร์อันจันทร์แท้ที่แม่เผย
ยอประทิ่นกลิ่นกรุ่นละมุนเชย
รำแพนเผยสวยซ้อนก็อ่อนตาม
ทั่วทุกแถนแดนไตรนัยสะกด
พึงประณตน้อม,ยลวิมลขาม
ยังแต่ใจใฝ่จิตเฝ้าติดตาม
ทุกชั่วยามถามถึงรำพึงนวล
ประหนึ่งปรางนางร่ำน้ำอบกรุ่น
ผิวละมุนทองเจือเนื้อสงวน
อาภรณ์ห่มชมงามตามสมควร
หอมแม่หวน,อวล,อกสะทกมน
แย้มดังจันทร์หันพักตร์มาทักทาย
แทบวางวายปลิดปลงลงทุกหน
ยามชม้ายชายตามาให้ยล
ดังจะดล,มน,อ่อนสะท้อนใจ
พิไลลักษณ์ยัก,องค์ดังหงส์ร่อน
สบแล้วซ่อนแรงสั่นฤาต้านไหว
ยูงรำแพนแสนงามดังทรามวัย
สะกดใจเทพ-ครุฑ-มนุษย์ครัน
สยบแล้วแก้วตาสุดาดวง
ยากเร้นล่วงจักจู่มาสู่ฉัน
ที่ปราโมทย์โปรดดวงทุกท่วงอัน
เยื้องยาตรนั้นบั่นสรวงร่วงบาดาลฯ
๓ (โคลงสี่สุภาพ)
ชวนชมนางแช่มช้อย.....อรชร
หงส์ชาติเอวองค์อร.....อ่อนแท้
เชยชิดนิจเนานอน.....ชอนแม่ เคียงเฮย
งามส่งระหงแม้.....ผ่องแล้วยามยล ฯ
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
๑ (กลอนห้า)
พิศพักตร์ก็รักพ้อง
กรุ่นน้องฤาจางหาย
อวลอยู่มิรู้วาย
ฉมนี้ที่รำพัน
มาลย์คลี่ก็รี่บาน
หอมหวานสุคนธ์ฉันท์
กำจายในวารวัน
กรุ่นอยู่มิรู้เลือน
ด่ำดมระงมผาด
แย้มหยาดปริ่มเสมือน
น้ำผึ้งพระจันทร์เดือน-
ห้าแท้แต่พึงมี ฯ
๒ (กลอนสุภาพ)
งามขจรอ่อนช้อยร้อยรำพัน
ผิวพักตร์อันจันทร์แท้ที่แม่เผย
ยอประทิ่นกลิ่นกรุ่นละมุนเชย
รำแพนเผยสวยซ้อนก็อ่อนตาม
ทั่วทุกแถนแดนไตรนัยสะกด
พึงประณตน้อม,ยลวิมลขาม
ยังแต่ใจใฝ่จิตเฝ้าติดตาม
ทุกชั่วยามถามถึงรำพึงนวล
ประหนึ่งปรางนางร่ำน้ำอบกรุ่น
ผิวละมุนทองเจือเนื้อสงวน
อาภรณ์ห่มชมงามตามสมควร
หอมแม่หวน,อวล,อกสะทกมน
แย้มดังจันทร์หันพักตร์มาทักทาย
แทบวางวายปลิดปลงลงทุกหน
ยามชม้ายชายตามาให้ยล
ดังจะดล,มน,อ่อนสะท้อนใจ
พิไลลักษณ์ยัก,องค์ดังหงส์ร่อน
สบแล้วซ่อนแรงสั่นฤาต้านไหว
ยูงรำแพนแสนงามดังทรามวัย
สะกดใจเทพ-ครุฑ-มนุษย์ครัน
สยบแล้วแก้วตาสุดาดวง
ยากเร้นล่วงจักจู่มาสู่ฉัน
ที่ปราโมทย์โปรดดวงทุกท่วงอัน
เยื้องยาตรนั้นบั่นสรวงร่วงบาดาลฯ
๓ (โคลงสี่สุภาพ)
ชวนชมนางแช่มช้อย.....อรชร
หงส์ชาติเอวองค์อร.....อ่อนแท้
เชยชิดนิจเนานอน.....ชอนแม่ เคียงเฮย
งามส่งระหงแม้.....ผ่องแล้วยามยล ฯ
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
พิศภาพที่ทาบวาง
ใจคว้างล่องลอยวน
ใครนะช่างซุกซน
เที่ยวค้นรูปดรีมมา
ถ่ายไว้สองปีก่อน
ละอ่อนไร้เดียงสา
วาววับงามจับตา
นั่นแหละหนาคือสาวดรีม
ปุถุชนพ่อคนหล่อ
เกิดก่อคารมอิ่ม
กลอนห้านำมาพิมพ์
เปรมปริ่มท่านสร้างมา
กระชับประทับจิต
ลิขิตมาเคียงค่า
ฝากพจน์รจนา
หวังว่าคงต่อคำ...
...............//ดรีมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
