ไปเชียงใหม่นะพี่ยังมีถม
อย่าขื่นขมหัวใจอย่าได้หลง
จงตรองตรึกฝึกจิตหัดคิดปลง
แล้วบินตรงไปหาสล่าพลัน
จะพาพี่นี้ไปให้พบปะ
สาวสวยนะมีให้ตามใจฝัน
มิหึงหวงห่วงหาสล่าปัน
สวยทั้งนั้นเอาใหม่อย่าได้ตรม
สล่าผิน
ซาบซึ้งในไมตรีที่อบอุ่น
ขอขอบคุณสล่าพาอุ้มสม
แต่สาวหนึ่งพึงใจใคร่เชยชม
นึกนิยมน้ำใจที่ให้ปัน
สมัครใจให้รักมาปักอก
ดังหยิบยกย้ายเอาความเหงานั่น
ทิ้งทะเลลอยไปหายเหงาพลัน
เป็นความฝันหรือจริงยังกริ่งเกรง
ดาว อาชาไนย
อย่าขื่นขมหัวใจอย่าได้หลง
จงตรองตรึกฝึกจิตหัดคิดปลง
แล้วบินตรงไปหาสล่าพลัน
จะพาพี่นี้ไปให้พบปะ
สาวสวยนะมีให้ตามใจฝัน
มิหึงหวงห่วงหาสล่าปัน
สวยทั้งนั้นเอาใหม่อย่าได้ตรม
สล่าผิน
ซาบซึ้งในไมตรีที่อบอุ่น
ขอขอบคุณสล่าพาอุ้มสม
แต่สาวหนึ่งพึงใจใคร่เชยชม
นึกนิยมน้ำใจที่ให้ปัน
สมัครใจให้รักมาปักอก
ดังหยิบยกย้ายเอาความเหงานั่น
ทิ้งทะเลลอยไปหายเหงาพลัน
เป็นความฝันหรือจริงยังกริ่งเกรง
ดาว อาชาไนย
น่าอิจฉาคนดีพี่ดาวรัก
อิจฉานักสาวสวยรวยความเก่ง
พุ่งศรรักปักพี่ดาวราวนักเลง
พี่ดาวเองจึงหลงรักอย่างปักใจ
เธอพาเหงาพี่ดาวราวเอาทิ้ง
น่าเป็นหญิงดีหมดและสดใส
จึงนำรักปักฤดีพี่ดาวไว้
พี่จึงได้เพ้อพร่ำเฝ้ารำพัน
อยากจะเป็นคนดีมีศรีศักดิ์
มีคนรักจริงใจอย่าใฝ่ฝัน
แต่ยากยิ่งหญิงเรยาคว้าลมนั้น
เป็นผู้ปันความรักความภักดี
หญิงปองดายชายปองได้ใช่ไหมหนอ
หญิงฝ่ายรอชายฝ่ายรุกสุขแล้วหนี
หญิงจึงช้ำทำได้แต่แค่รอรี
นานกี่ปีได้แต่รอชายขอควง
๑๑เรยา๑๑
อิจฉานักสาวสวยรวยความเก่ง
พุ่งศรรักปักพี่ดาวราวนักเลง
พี่ดาวเองจึงหลงรักอย่างปักใจ
เธอพาเหงาพี่ดาวราวเอาทิ้ง
น่าเป็นหญิงดีหมดและสดใส
จึงนำรักปักฤดีพี่ดาวไว้
พี่จึงได้เพ้อพร่ำเฝ้ารำพัน
อยากจะเป็นคนดีมีศรีศักดิ์
มีคนรักจริงใจอย่าใฝ่ฝัน
แต่ยากยิ่งหญิงเรยาคว้าลมนั้น
เป็นผู้ปันความรักความภักดี
หญิงปองดายชายปองได้ใช่ไหมหนอ
หญิงฝ่ายรอชายฝ่ายรุกสุขแล้วหนี
หญิงจึงช้ำทำได้แต่แค่รอรี
นานกี่ปีได้แต่รอชายขอควง
๑๑เรยา๑๑