เพราะหมดบุญหมดกรรมที่ทำร่วม
ดั่งน้ำท่วมสวะลอยสุดสอยเพิ่ม
ไร้คุณค่าห่าตำเข้าซ้ำเติม
รักแรกเริ่มลืมแล้วต้องแคล้วกัน
คิดเสียว่านกหนูเคยอยู่ป่า
ถึงเวลาออกไปมิไหวหวั่น
จงไปดีเถิดหนาอย่าพัวพัน
คงถึงวันหมดเวร จากเดนคน
จากตอนเป็นยังดีกว่าตายจาก
ทนทุกข์ยากไม่ไหวอย่าไปสน
ขออยู่เดียวเปลี่ยวเหงาเพราะเราจน
เชิญหน้ามนไปลับ อย่ากลับมา
"ปรางค์ สามยอด"
มาช่วยเห็นใจ จารย์ดาวครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
