...ริวเขตขอบรอบใจยังไกลห่าง
มีเพียงทางที่ร้าวก้าวถาถม
พันราตรีเยือนเหย้ามาเนาปม
ให้นอนซมขมขื่นมิตื่นลา
...ทิวม่านใจเริ่มขาดบาดด้วยแผล
หาใครแลห่วงใยในห่วงหา
ม่านใจพังครั้งเล่าใครเข้าพา-
แวะทายาให้หายคลายสักที
ตะวันฉาย
...ในม่านหมอกชีวิตอันมิดมัว
ดูสลัวเลือนลางเคลือบพรางสี
หนทางออกบอกไว้ว่าไม่มี
ทั้งชีวีปิดดั่งม่านบังใจ
...ลองคลี่ผ่านม่านออกหยุดหลอกตัว
ที่พันพัวเปิดกว้างสว่างใส
ยิ้มรับกับแสงทองส่องอำไพ
ทิวม่านใจที่สบั้นนั้นหายเอง...
คนเผาถ่าน
มีเพียงทางที่ร้าวก้าวถาถม
พันราตรีเยือนเหย้ามาเนาปม
ให้นอนซมขมขื่นมิตื่นลา
...ทิวม่านใจเริ่มขาดบาดด้วยแผล
หาใครแลห่วงใยในห่วงหา
ม่านใจพังครั้งเล่าใครเข้าพา-
แวะทายาให้หายคลายสักที
ตะวันฉาย
...ในม่านหมอกชีวิตอันมิดมัว
ดูสลัวเลือนลางเคลือบพรางสี
หนทางออกบอกไว้ว่าไม่มี
ทั้งชีวีปิดดั่งม่านบังใจ
...ลองคลี่ผ่านม่านออกหยุดหลอกตัว
ที่พันพัวเปิดกว้างสว่างใส
ยิ้มรับกับแสงทองส่องอำไพ
ทิวม่านใจที่สบั้นนั้นหายเอง...
คนเผาถ่าน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
