เหม่อมองฟ้า หาดวงดาว ให้หนาวนัก
ใจประจักษ์ มิอาจสบตา พาหวั่นไหว
ต้องคอยหยุดอ้อน ซ่อนแววตา ภาษาใจ
เกรงว่าใคร จะแอบนินทา ว่าไม่งาม
ซ่อนทีท่า แววตาหวานๆ ให้ฝันค้าง
ใจบางบาง จะพักพิงไว้ ไม่ให้หวาม
คงทำได้ ก็เพียงครั้งครา อย่าคุกคาม
ไม่ติดตาม แต่หากติดใจ ให้ใคร่ครวญ
เคยมองเธอ แบบใด ก็มองแบบนั้น
อย่าว่ากัน เพราะฉันแค่มอง ใช่ลมพัดหวน
เว้นช่วงสายตา ทิ้งระยะหัวใจ ไม่เชิญชวน
หากเธอปั่นป่วน เพราะสายตาประหาร ฉันก็จนใจ
อย่าสบตา หากว่าเกรงกลัว จะมัวหมอง
อย่าแค่มอง ไม่รับประกัน ความหวั่นไหว
ตาหวานๆ เอาไว้ประหาร คนหลายใจ
หากเธอ ไม่ใช่ แค่ใจสั่นรัว อย่ากลัวไปเลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
