...อรุณสางลงคานมาจารถ้อย
เป็นสายสร้อยมาลัยใส่อักษร
ขอสดับรับแจ้งแถลงกลอน
แวะอวยพรให้พี่จ้อง เจรียงคำ
...หฤทัยพันธ์มาผูกปลูกเป็นเงื่อน
สันถวะมิเลือนเคลื่อนถลำ
สัขยะน้องพี่มีประจำ
มาปักดำชำรากมิพรากเรา
...ขอคุณพระคุ้มครองทั้งสองพี่
ให้สุขีจิรกาลลานเสลา
อันโรคาอย่ามาใกล้ขอไกลเงา
ทุกข์ปัดเป่าอย่ามาเคลื่อนเข้าเยือนกาย
...วันข้างหน้าขอสำเร็จเสร็จดังหวัง
ก่อเป็นวังสร้างทางอย่าห่างหาย
สมประสงค์ตรงกลอนตอนทักทาย
ลุล่วงหมายที่ถวิลทุกถิ่นไป
...แม้รัจฉาที่แยกแตกระแหง
พรจะแจงแถลงคำนำไสว
ขอรวีประกายส่องล่องนำไป
สู่เส้นชัยใจหวังดั่งต้องมนต์
...อักษราหายไปใจยังห่วง
อยากถามทวงจำได้ไหมในสักหน
ความวิโยคโบกมาพากมล
เข้ามาดลคนรอท้อฤดี
...หรือไปหลงวธูเข้าชูชิด
เลยลืมมิตรอย่างเราเข้าแล้วพี่
ฝากวาริธรคนจรกลอนที่มี
ล่องเมฆีมาให้อ่านยามห่างกัน
...อย่าแปรพักตร์จากจรกลอนคนยาก
คนไกลฝากพจนาถมาสร้างสรรค์
สพนยนาหน้าจอทอประพันธ์
ผูกคำฉันท์กลั่นร้อยเป็นสร้อยมา...
ปล...ขอให้มีความสุขมากๆนะคะพี่ อย่าทำงานจนลืมบ้านกลอนนะคะ
...คิดถึงงานอักษรที่จารึก ยังบันทึกตรึงคำย้ำห่วงหา
รออยู่นะ เมื่อไหร่เล่าเจ้าจะมา ลงอักษราประพันธ์พจน์มารดริน...
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
