ถนนสายปลายทางที่ว่างเปล่า
ริมทางเหงาเคล้าสายฝนดูหม่นหมอง
ฟ้าแลเศร้าเมฆเทาทึมครึ้มเนืองนอง
นั่งเหม่อมองช่องหน้าต่างว้างเวิ้งใจ
ใจครวญครางบางใครใฝ่ถวิล
รักรวยรินผินผันให้หวั่นไหว
จินตนาหาเธอเพ้อไปไกล
เฝ้าถามใจใครนั้นเฝ้าฝันรอ
ฟ้าหลังฝนพ้นผ่านม่านฟ้าใส
เคียงหนึ่งใจใฝ่เฝ้าเว้าวอนขอ
อย่าลวงลับยับเยินเพียงเยินยอ
จะเฝ้ารอคลอนางคลายครางใจ
มองดูทางที่ทอดไกลไร้จุดหมาย
เห็นเมฆดำแผ่กระจายอยู่ทั่วฟ้า
สายฝนยังโรยรินมิโรยรา
ใจพร่ำหาความสว่างของวานวัน
เมื่อไหร่นะสายฝนจะสงบ
เพราะมันตกกระทบกับใจฉัน
เหมือนกับมันต้องการจะประชัน
ทดสอบกันอยู่หรือไร ไม่ปราณี
สายฝนรินรดใจให้ปรากฏ
ดังน้ำกรดรดใจไม่หายหนี
ซ้ำเข้าไปความรวดร้าวที่ใจมี
ร้าวฤดีดังจะขาดอยู่รอนรอน
with love"