วันฝนตก อกใจ ช่างไหวหวาด
เพราะขยาด ขลาดคร้าม คำรามคลั่ง
เบื้องเวหา ฟ้าก่น คำรณดัง
แลบแปลบปลั่ง ถั่งโถม อยู่โครมคราม
ฟ้าพิโรธ โกรธใคร ที่ไหนฟ้า
เวทนา อย่าคะเนง ให้เกรงขาม
ไร้คนเคียง เรียงชิด คอยติดตาม
เหงารุกลาม หลามรวม บ่าท่วมใจ
ฟ้าฝนเอย เปรยฝาก จากคนเหงา
ช่วยผ่อนเพลา พรายพรม ระทมไหว
เสียงฟ้าครวญ คนคร่ำ พร่ำพิไร
ระงมไห้ หวนหา ซากอาดูร
ปภัสร์
เสียงฟ้าร้องยังดังอยู่ไม่ขาด
ความประหลาดเกิดในใจของฉัน
มันยิ่งเพิ่มทวีอยู่ทุกวัน
หลายร้อยพันยังรุมเร้าเคล้าในกาย
เสียงของฟ้ามันทำให้ใจคิด
ความเศร้าจิตวนเวียนอยู่ไม่หาย
ยังนั่งจมความเหงาความเดียวดาย
ชีวิตยิ่งกว่านิยายหลายหลายตอน
ความเป็นจริงยังตอกย้ำอยู่เสมอ
ยังพบเจอสิ่งเก่าเหมือนภาพหลอน
เพราะความจำมันไม่เคยจะจากจร
จึงอาวรณ์ซ้อนซ้ำระกำใจ
with love"
ความประหลาดเกิดในใจของฉัน
มันยิ่งเพิ่มทวีอยู่ทุกวัน
หลายร้อยพันยังรุมเร้าเคล้าในกาย
เสียงของฟ้ามันทำให้ใจคิด
ความเศร้าจิตวนเวียนอยู่ไม่หาย
ยังนั่งจมความเหงาความเดียวดาย
ชีวิตยิ่งกว่านิยายหลายหลายตอน
ความเป็นจริงยังตอกย้ำอยู่เสมอ
ยังพบเจอสิ่งเก่าเหมือนภาพหลอน
เพราะความจำมันไม่เคยจะจากจร
จึงอาวรณ์ซ้อนซ้ำระกำใจ
with love"