ผ่านพ้นไปอีกคืน เรายืนหม่น
น้ำตาคนไม่หยุดไร้จุดหมาย
ความรู้สึกครอบงำถูกทำลาย
ทั้งใจกายหยาบกร้าน, จนด้านชา
ทุกนาทีที่ไหวใจกระดิก
เต้นระริกข้างในไร้คุณค่า
มีชีวิตทิศทางต่างนานา
เจ็บเจียนบ้าล้าหลัง, ฝังไม่ลง
ให้มันเจ็บสาสมอารมณ์เถิด!
ให้มันเกิดขึ้นใหม่ อย่าใหลหลง
หล่อหลอมเป็นชีวิต เป็นจิตปลง
เป็นผุยผง คงมั่น, นิรันดร
แล้วจะลุกสุดแรง อย่างแกร่งกล้า
ด้วยแววตามุ่งมั่น กว่าวันก่อน
เมื่อชีวิตหักเห พเนจร
ไม่อาทรทิศทาง, ก้าวย่างไป!
......................
จำต้องฝึกตรึกตรองจำท่องบ่น
จำสู้ทนต่อสู้อยู่ให้ได้
ถึงแม้นว่าชีพนี้ไม่มีใคร
ก็จำใจอยู่ต่อท้อก็เดิน
คงสักวันความเศร้าส่างเซาได้
จะก้าวไปตามทางได้อย่างเพิ่น
จะคิดทางสร้างไปให้เจริญ
แม้เธอเมินอย่างไรใจต้องเลือน
สล่าผิน
จำสู้ทนต่อสู้อยู่ให้ได้
ถึงแม้นว่าชีพนี้ไม่มีใคร
ก็จำใจอยู่ต่อท้อก็เดิน
คงสักวันความเศร้าส่างเซาได้
จะก้าวไปตามทางได้อย่างเพิ่น
จะคิดทางสร้างไปให้เจริญ
แม้เธอเมินอย่างไรใจต้องเลือน
สล่าผิน