.....หอมใดเล่าเท่าหอมดอมดอกไม้.....
อันหอมอื่น หมื่นแสน แดนมนุษย์
แสนพิสุทธิ์ สูดดอม หอมกรุ่นกลิ่น
พวงผกา มหาหงส์ กลางดงดิน
แรงประทิ่น รินรด จรดดวงมาน
เจ้าคือดอก ออกชัด เสียบทัดหู
ได้เคียงคู่ อยู่ทาบ เพียงซาบซ่าน
จรุงกาย หมายเกิน ใช่เนิ่นนาน
ต้องพบพาน มานหู่(ถ้า)ไม่รู้ใจ
รพีกาญจน์ 59
.....ทุกนาที ไม่มีลืม.....