ฝนรินหลั่งพร่างพรมประโลมพลิ้ว
ละอองปลิวลิ่วผ่านชานขนำ
นั่งมองเหม่อเพ้อหวนเฝ้าครวญคำ
ดั่งใครพร่ำจำจองสี่ห้องใจ
มีเพียงเงาเคล้าคลอหยอกล้อเล่น
ยะเยียบเย็นเร้นอกสะทกไหว
ความเหงารุมสุมซ้อนซ่อนฤทัย
ช่างกระไรไยเราซบเงาดาย
ไม่รู้ใจ
ละอองปลิวลิ่วผ่านชานขนำ
นั่งมองเหม่อเพ้อหวนเฝ้าครวญคำ
ดั่งใครพร่ำจำจองสี่ห้องใจ
มีเพียงเงาเคล้าคลอหยอกล้อเล่น
ยะเยียบเย็นเร้นอกสะทกไหว
ความเหงารุมสุมซ้อนซ่อนฤทัย
ช่างกระไรไยเราซบเงาดาย
ไม่รู้ใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
