เสียงฝนหล่นจากฟ้าดังซ่าแซ่
ทำใจแข็งอ่อนแอลงเป็นยวบยาบ
เหมือนดั่งเทียนโดนไฟลนจนเรียบราบ
เพราะว่าภาพเก่าก่อนวูบวาบมา
เสียงฝนหล่นผสมเสียงชื่อความเงียบ
เหมือนมีดเสียบกลางใจให้หวนหา
ให้ระลึกตรึกนึกหลั่งน้ำตา
ถึงสายตาชาชืดวันไม่รัก
เป็นรอยแผลรวดร้าวที่ล้ำลึก
ที่กัดสึกกร่อนใจจนอึกอัก
จนเวลาผ่านไปนานยิ่งนัก
ยังมิพักยอมปลดเปลื้องและปลดไป
เสียงฝนหล่นฟ้าจากดังแหม่ะแหม่ะ
ส่วนเสียงดังแปะแปะคือน้ำตาไหล
เพราะนึกถึงคนอื่นและอื่นไกล
เพราะสายฝนย้ำใจให้ช้ำรัก
[/color]ทำใจแข็งอ่อนแอลงเป็นยวบยาบ
เหมือนดั่งเทียนโดนไฟลนจนเรียบราบ
เพราะว่าภาพเก่าก่อนวูบวาบมา
เสียงฝนหล่นผสมเสียงชื่อความเงียบ
เหมือนมีดเสียบกลางใจให้หวนหา
ให้ระลึกตรึกนึกหลั่งน้ำตา
ถึงสายตาชาชืดวันไม่รัก
เป็นรอยแผลรวดร้าวที่ล้ำลึก
ที่กัดสึกกร่อนใจจนอึกอัก
จนเวลาผ่านไปนานยิ่งนัก
ยังมิพักยอมปลดเปลื้องและปลดไป
เสียงฝนหล่นฟ้าจากดังแหม่ะแหม่ะ
ส่วนเสียงดังแปะแปะคือน้ำตาไหล
เพราะนึกถึงคนอื่นและอื่นไกล
เพราะสายฝนย้ำใจให้ช้ำรัก