เมื่อเมล็ดหล่นร่วงจากรวงเก่า
โดนแดดเผาไอผ่านกร้านร้อนหนาว
จนกระทั่งฝนหลั่งอีกครั้งคราว
เพื่อย่างก้าวต่อไป, เปลี่ยนใบงาม
ดุจต้นกล้าต้นน้อยค่อยเติบใหญ่
ผ่านกลไกยุ่งยากมากขวากหนาม
ผ่านพายุซานซมคลื่นลมตาม
กว่าจะข้ามคืนหม่น, ต้องทนเอา
รากชอนไชในดินได้ยินเสียง
เกิดใบเลี้ยงเด่นชัดช่วยปัดเป่า
ต้องเริ่มต้นอีกครั้งเมื่อยังเยาว์
จากร่มเงาอดีต, ที่ขีดมา
แตกกิ่งก้านสาขาเวลาเปลี่ยน
จากความเพียรมุ่งมั่นแก้ปัญหา
ด้วยฐานลึกรากเหนียวคอยเยียวยา
พร้อมจะฝ่าลมร้าย, หมายย่ำยี
จนแตกยอดมากมายอีกหลายกิ่ง
ไม่หยุดนิ่งแน่นหนักในศักดิ์ศรี
แผ่กิ่งก้านต้นใบในความดี
เพราะว่ามีรากลึก, สำนึกเป็น
ณ วันนี้ผลิดอกออกรวงใหญ่
เติบโตในโลกมืดชืดที่เห็น
จากกิ่งก้านใบกรายคลายลำเค็ญ
ให้ร่มเย็นแก่พื้น, ชื่นกลีบบาน!
.......................
ด้วยจิตคารวะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
