จะแต่งกลอน ก่อนนอน ในตอนค่ำ
จะตอกย้ำ ความรู้สึก ยังนึกถึง
ห้วงเวลา ค่ารัก ที่ปักตรึง
เหมือนห่วงดึง ขึงใจ ให้รอรอคอย
หวังสัมพันธ์ วันเก่า หม่นเศร้าจิต
ห้วงชีวิต ผิดเห็น ประเด็นฝอย
จะรื้อฟื้น คืนสู่ ในลู่รอย
กี่มากน้อย ถอยหลัง เลิกหวังรอ
แม้สักนิด ชิดใกล้ ไม่ได้แล้ว
ด้วยเปลี่ยนแนว แป้วหวาน ไม่สานก่อ
โยนหัวใจ ใส่ถัง ผุพังพอ
ทิ้งต้นตอ เหตุตรม ระทมทน
มารำลึก ตรึกซึ้ง ถึงซากรัก
เมื่อศรปัก จักถอน ให้ศรป่น
เลิกความหลัง หวังเรื่อง จากเบื้องบน
ไม่ย่อย่น แต่จะขอ ก้าวต่อไป