สิ่งที่ทำลงไปใจรู้ผิด
ที่ปล่อยจิตคิดไปให้เกินฝัน
มิอยากให้อารมณ์ข่มเรานั้น
อย่างทุกวันที่เราต่างเฝ้าทำ
แม้ฉันรู้ว่ารักเป็นหนักหนา
แต่รู้ว่าจำฝืนจำกลืนกล้ำ
รักมิอาจสมหวังแถมยังช้ำ
ฉันต้องย้ำให้คิดพิจารณา
เธอต้องรู้อยู่กับรับผิดชอบ
นั่นคำตอบมีไว้ให้รู้ว่า
เราต่างก็ไม่คิดผิดเรื่อยมา
เราควรลาจากกันในวันนี้
ในสายตาอย่าอาลัยในวันจาก
แม้เจ็บมากอย่างไรจำใจหนี
อย่าเหนี่ยวรั้งต่อไปมันไม่ดี
จบเสียทีต่างรู้ได้ ไม่มีทาง
แทบมะลายตายไปในวันจาก
มิอยากพรากจำพรากลากใจห่าง
ลาทั้งทั้งที่รักภักดิ์ไม่จาง
ใจอ้างว้างอนาถแทบขาดใจ
ต้องทุ่มเทเวลามาลืมทุกข์
ต่างมิสุขเมื่อเราเฝ้าชิดใกล้
ปล่อยเนิ่นนานพาลผิดเป็นนิจไป
จำจากไกลเพื่อพ้นรอยมลทิน
๑๑เรยา๑๑
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
