20 ปี ที่หนู เคยหนุนตัก
20 ปี แห่งความรัก เราทั้งสอง
นับจากนี้ มีเพียง น้ำตานอง
ไม่มีแม่ คนที่สอง อีกต่อไป
กลับถึงบ้าน ไม่มีใคร คอยเรียกหา
ตื่นเช้ามา ว่างเปล่า น่าใจหาย
เสียงหัวเราะ เสียงบ่น เสียงของยาย
เสียงสุดท้าย จากไป ไกลลับตา
คิดถึงวัน เวลา แสนอบอุ่น
มิอาจหมุน คืนวัน ให้มาหา
แสนอาลัย คิดถึง สุดพรรณา
ต้องจากลา จากกัน นิรันต์ดร
----------------------------------------
ยายรู้ไหม ตอนนี้ หลานมีปัญหา
ไม่รู้ว่า จะปรึกษา กับใครได้
เพราะทุกครั้งหลานจะเข้าไปหายาย
อธิบายปัญหาให้ยายฟัง
----------------------------------------
หลานคนนี้เป็นหลานที่แย่มาก
ยายลำบากป่วยใคร่ต้องรักษา
ยายร้องไห้คิดถึงหลานตลอดมา
หลานมันบ้าเอาแต่งานไม่สนใคร
เพราะคิดว่ายายยังอยู่กับหลาน
อีกไม่นานหลานจะผ่านงานนี้ได้
รู้สึกตัวอีกทีก็สายไป
ยายไปไกล ลาลับ ไม่กลับมา
----------------------------------------
ขออนุญาติเอาเพลงนี้มาให้เพื่อน ๆ อ่านนะค่ะ
ในกระจกมัว ๆ มีคนเห็นแก่ตัวคนหนึ่ง
คนที่เพิ่งรู้ซึ่งถึงความเดียวดาย
นาทีที่กาลเวลาบอกว่ายายมีค่าเพียงใด
คือนาทีที่สายเกินหวังให้ยายกลับมา
เหมือนคนตื่นจากฝันตามทวงวันเเละคืนที่ดี
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยรักษา
เวลาที่คิดว่าพอกลับไม่พอให้พูดคำลา
ทำได้เพียงเเค่นึกรู้สึกโหยหายาย
-----------------------------------------
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
05 พฤศจิกายน 2024, 07:15:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ลาแล้วลับแล (อ่าน 7980 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: