เธอไม่อาจเหมือนใคร..แน่ใจหรือ
ใช่แกล้งถืออารมณ์ข่มเสนอ
จริงหรือไม่ใจนั้นมั่นนักเออ
ไม่เคยเผลอบอกใครคนไหนเลย
รู้บ้างไหมใจเธอไม่รู้สึก
ในสำนึกระลึกหวังยังคงเผย
ความต้องการใครอื่นมาชื่นเชย
ยังคงเคยเหมือนใคร ใฝ่ดอมดม
เธออาจคิดชอบชาย..นายคนหนึ่ง
จนเผลอซึ่งความหมายคล้ายสุขสม
เธออาจปองรักเขาเฝ้าภิรมย์
เหมือนหญิงอื่นชื่นชม..ผสมกัน
หากหัวใจเธอไหวอยู่ในอก
อาจต้องตกหลุมพรางเกินห่างหัน
ความคิดเธออาจเหมือนเดือน,ตะวัน
อาจสัมพันธ์กันได้ในบางครา
ควรหรือที่มีวงหลงจำกัด
ขีดเส้นวัดระยะห่างทางก้าวขา
ให้เสรีได้ไหมยามไป-มา
ในหัวใจใฝ่หา...อย่าคาตรวน
เพียงเราคิด..ไม่ทำกรรมไม่เกิด
สิ่งเลอเลิศเกิดก่อขอสงวน
ไม่ตามใครในคำนำสมควร
คิดถี่ถ้วน..ก่อนทำ นำสุขใจ
ใช่แกล้งถืออารมณ์ข่มเสนอ
จริงหรือไม่ใจนั้นมั่นนักเออ
ไม่เคยเผลอบอกใครคนไหนเลย
รู้บ้างไหมใจเธอไม่รู้สึก
ในสำนึกระลึกหวังยังคงเผย
ความต้องการใครอื่นมาชื่นเชย
ยังคงเคยเหมือนใคร ใฝ่ดอมดม
เธออาจคิดชอบชาย..นายคนหนึ่ง
จนเผลอซึ่งความหมายคล้ายสุขสม
เธออาจปองรักเขาเฝ้าภิรมย์
เหมือนหญิงอื่นชื่นชม..ผสมกัน
หากหัวใจเธอไหวอยู่ในอก
อาจต้องตกหลุมพรางเกินห่างหัน
ความคิดเธออาจเหมือนเดือน,ตะวัน
อาจสัมพันธ์กันได้ในบางครา
ควรหรือที่มีวงหลงจำกัด
ขีดเส้นวัดระยะห่างทางก้าวขา
ให้เสรีได้ไหมยามไป-มา
ในหัวใจใฝ่หา...อย่าคาตรวน
เพียงเราคิด..ไม่ทำกรรมไม่เกิด
สิ่งเลอเลิศเกิดก่อขอสงวน
ไม่ตามใครในคำนำสมควร
คิดถี่ถ้วน..ก่อนทำ นำสุขใจ
"บ้านริมโขง"
ในความเหมือน บางอย่าง ที่ต่างจิต
บนเส้นทาง ชีวิต ลิขิตไหน
ในความต่าง บางมุม ดั่งสุมไฟ
เพราะคำ"ใช่" กับ"ไม่"...ยังต่างกัน
หญิงมีใจคล้ายกันที่มั่นรัก
แต่สุดหัก เรื่องเศร้า เขาเปลียนผัน
จะให้เรา เหมือนใคร ในผูกพัน
คือทำร้าย ใจกัน ขั้นรุนแรง
หากแม้ไม่ รักกัน ดังวันก่อน
ไม่ควรซ่อน เล่ห์ร้าย ความนัยแฝง
ให้ต้องเจ็บ ด้วยจิต ผิดสำแดง
เกิดเป็นความระแวง ทิ่มแทงทรวง
มิได้คิด ปิดกั้น แม้ด้านไหน
ทุกอย่างมี มอบไว้ ใจห่วงหวง
หนึ่งเดียวในฤดี ทั้งแดดวง
คือทุกช่วง ความจริง...ทุกสิ่งทำ
เพราะฉันไร้ วาจา มาเสแสร้ง
ไม่อาจแกล้ง เหมือนใคร ให้ใจช้ำ
เป็นเราที่ เคยเป็น ดั่งเวรกรรม
แม้ระกำ เช่นไร พร้อมใจยอม...
"สุนันยา"
บนเส้นทาง ชีวิต ลิขิตไหน
ในความต่าง บางมุม ดั่งสุมไฟ
เพราะคำ"ใช่" กับ"ไม่"...ยังต่างกัน
หญิงมีใจคล้ายกันที่มั่นรัก
แต่สุดหัก เรื่องเศร้า เขาเปลียนผัน
จะให้เรา เหมือนใคร ในผูกพัน
คือทำร้าย ใจกัน ขั้นรุนแรง
หากแม้ไม่ รักกัน ดังวันก่อน
ไม่ควรซ่อน เล่ห์ร้าย ความนัยแฝง
ให้ต้องเจ็บ ด้วยจิต ผิดสำแดง
เกิดเป็นความระแวง ทิ่มแทงทรวง
มิได้คิด ปิดกั้น แม้ด้านไหน
ทุกอย่างมี มอบไว้ ใจห่วงหวง
หนึ่งเดียวในฤดี ทั้งแดดวง
คือทุกช่วง ความจริง...ทุกสิ่งทำ
เพราะฉันไร้ วาจา มาเสแสร้ง
ไม่อาจแกล้ง เหมือนใคร ให้ใจช้ำ
เป็นเราที่ เคยเป็น ดั่งเวรกรรม
แม้ระกำ เช่นไร พร้อมใจยอม...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
