[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Design with love ᵔᴥᵔ]

~*ความจริงในบทกลอน*~

มีคนข้างกายชอบมาถาม
ทำไมตามพร่ำแต่งบทกลอนเหงา
ทั้งฉันใช่เดียวดายอยู่กับเงา
ยังมีรักรุมเร้าอยู่มากมาย

ยิ้มก็เห็นยิ้มกันอยู่อย่างมีสุข
ใยรำพันคำทุกข์น่าใจหาย
เหมือนกล้ำกลืนมันอยู่ไม่วางวาย
เหมือนร่างกายเจ็บปวดเกินจะทน

ฉันได้แต่นิ่งรับคำพูดนั้น
ต้องทนปั้นหน้ายิ้มเหมือนไม่สน
แต่ความคิดภายในใจยังวกวน
เหมือนมีคนทิ่มเข็มลงกลางใจ

เมื่อนั่งอยู่คนเดียวมานิ่งนึก
ความรู้สึกแท้จริงเป็นแบบไหน
คำถามเขายังวนเวียนอยู่ข้างใน
นึกนึกไปหาคำตอบปลอบตัวเอง

ใจยังเหงาแม้ผู้คนอยู่รายรอบ
มันยังมอบความเงียบให้โหลงเหลง
แม้คนมากมายแต่ใจยังวังเวง
ยังละเลงกลอนบทเศร้าตลอดมา

บทกลอนคือความจริงที่พาลพบ
เล่าความเหงาที่ประสบมิเรียกหา
เล่าความหมายของหยาดหยดแห่งน้ำตา
เล่าอีกด้านของชีวาว่าแปลกจริง

ทำเข้มแข็งฝืนยิ้มมันอยู่ได้
ทั้งที่ใจร่ำไห้ไม่หยุดนิ่ง
เพียรเขียนกลอนบทเหงาใจไหวติง
ทำเย่อหยิ่งแท้ที่จริง"หญิงอ่อนแอ"

                                     with love"