เสียงสายฝนพรำพรำในค่ำนี้
เหมือนเสียงที่ใจเพรียกร่ำเรียกขาน
มองสายฝนโดดเดี่ยวเปลี่ยวซมซาน
อุปาทานถึงใครให้รักมา
โอบกอดความรู้สึกอย่างลึกซึ้ง
ใจดวงหนึ่งว่างเปล่าเฝ้าโหยหา
เสียงฝนรักทักทายริมชายคา
ภาพดวงตาเธอหวานปานดวงดาว
แวบขึ้นในห้วงนึกระลึกถึง
เห็นความซึ้งบริสุทธิ์ผุดผ่องขาว
สร้างตำนานรักเร้นเป็นเรื่องยาว
ความสุขราวลูบไล้อยู่ใกล้กาย
แม้จะไร้เรียวรุ้งพุ่งโค้งฟ้า
สายสวาทพาดอุราไม่เลือนหาย
เกิดรุ้งในใจฝันพรรณราย
ชวนให้ร่ายกลอนหวานขานเสกมนต์
สื่ออักษรให้สดับโปรดรับรู้
คิดถึงอยู่ยามมองจ้องสายฝน
สะพานรักเชื่อมใจไร้กังวล
ยังคอยคนมาข้างนอกเก็บดอกรัก
ฝากบทกลอนโลมไล้หวังได้ชื่น
กลับขมขื่นทุกข์ท้อมาทอถัก
คนเคยซึ้งบทกลอนก็ผ่อนพัก
ในอ้อมตักจะได้ใครหนุนนอน
ดาว อาชาไนย[[
/center]/size][/color]เหมือนเสียงที่ใจเพรียกร่ำเรียกขาน
มองสายฝนโดดเดี่ยวเปลี่ยวซมซาน
อุปาทานถึงใครให้รักมา
โอบกอดความรู้สึกอย่างลึกซึ้ง
ใจดวงหนึ่งว่างเปล่าเฝ้าโหยหา
เสียงฝนรักทักทายริมชายคา
ภาพดวงตาเธอหวานปานดวงดาว
แวบขึ้นในห้วงนึกระลึกถึง
เห็นความซึ้งบริสุทธิ์ผุดผ่องขาว
สร้างตำนานรักเร้นเป็นเรื่องยาว
ความสุขราวลูบไล้อยู่ใกล้กาย
แม้จะไร้เรียวรุ้งพุ่งโค้งฟ้า
สายสวาทพาดอุราไม่เลือนหาย
เกิดรุ้งในใจฝันพรรณราย
ชวนให้ร่ายกลอนหวานขานเสกมนต์
สื่ออักษรให้สดับโปรดรับรู้
คิดถึงอยู่ยามมองจ้องสายฝน
สะพานรักเชื่อมใจไร้กังวล
ยังคอยคนมาข้างนอกเก็บดอกรัก
ฝากบทกลอนโลมไล้หวังได้ชื่น
กลับขมขื่นทุกข์ท้อมาทอถัก
คนเคยซึ้งบทกลอนก็ผ่อนพัก
ในอ้อมตักจะได้ใครหนุนนอน
ดาว อาชาไนย[[