.jpg)
ประจงร้อยถ้อยคำนำอักษร
ประดิษฐ์กลอนด้วยความสุขลืมทุกข์สิ้น
เพราะหลงใหลในทำนองของกวิน
และยลยินโลกงามตามหัวใจ
บางครั้งกลอนติดขัดสบัดสบิ้ง
บางครั้งนิ่งนึกนานพาลไม่ไหว
บางครั้งหยุดแต่งก่อนเพราะอ่อนไป
บางครั้งไหลใครมาฉุดหยุดไม่อยู่
บางครั้งก็พลั้งพลาดขาดคำหวาน
บางครั้งก็สำราญใช้คำหรู
บางครั้งก็นิ่งไปใช้คำครู
บางครั้งดูแล้วลบทิ้งไม่พริ้งเลย
แต่ทุกครั้งรั้งอยู่รู้เพราะฤทธ์
เป็นเพราะพิษของกลอนยากนอนเฉย
ด้วยหัวใจเรียกร้องนะน้องเอย
ว่าพี่เชยก็ไม่ผิด...พิษของกลอน
ประดิษฐ์กลอนด้วยความสุขลืมทุกข์สิ้น
เพราะหลงใหลในทำนองของกวิน
และยลยินโลกงามตามหัวใจ
บางครั้งกลอนติดขัดสบัดสบิ้ง
บางครั้งนิ่งนึกนานพาลไม่ไหว
บางครั้งหยุดแต่งก่อนเพราะอ่อนไป
บางครั้งไหลใครมาฉุดหยุดไม่อยู่
บางครั้งก็พลั้งพลาดขาดคำหวาน
บางครั้งก็สำราญใช้คำหรู
บางครั้งก็นิ่งไปใช้คำครู
บางครั้งดูแล้วลบทิ้งไม่พริ้งเลย
แต่ทุกครั้งรั้งอยู่รู้เพราะฤทธ์
เป็นเพราะพิษของกลอนยากนอนเฉย
ด้วยหัวใจเรียกร้องนะน้องเอย
ว่าพี่เชยก็ไม่ผิด...พิษของกลอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
